Πλάγιασε κοντά μου..μη μιλάς..μην πεις τίποτα..μόνον άκου τους χτύπους της καρδιάς μου..τους ακούς!?..τόσο δυνατά..τόσο πολύ..όλα για σένα...Καλά θα ήταν αλλά ας επανέρθουμε στην παραγματικότητα..τίποτα το ιδιαίτερο δε συμβαίνει..τίποτα το καινούργιο..τίποτα το διαφορετικό..έχω αποκοπεί εντελώς από την καθημερινότητα για ακόμα μια φορά..δεν ακούω ειδήσεις ούτε διαβάζω εφημεριδα..ζω πραγματικά σε έναν δικό μου κόσμο..βέβαια δεν έχω λόγους να αγχώνομαι προς το παρόν..αλλά μετά την απόλυση τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα..τουλάχιστον έχω γλιτώσει τα νοίκια..αυτό το γατί ωστόσο θα το σκέφτομαι πιστεύω μια ζωή..ήταν η παρηγορια μου..εξαφανίστηκε χάθηκε και με ξέχασε..ούτε ξέρω σε ποιά στενά γυρνάει..για ακόμη μια φορά δεν έχω πολλά να κάνω στη δουλειά..ακόμα σε ένα περίμενε..αλλά είπα να δράσω σήμερα..περιμένω τα αρχεία του κράτους να ανοίξουν..τα άκρα τα καθορίζουν οι πράξεις ή αρκούν οι σκέψεις και τα συναισθήματα!?..σ αγαπώ ζωή μα σε φοβάμαι..με έχουν πιάσει τάσεις φυγής πάλι..αν και ξέρω κατα βάθος ότι θα φάω τη ζωή μου σε αυτό εδώ το νησί..Who are you to blame for my choices of mistakes..my life could be different..I dont know for better.."you destroy me" I said and I fell again into my head..Έχει αρχίσει να με ενοχλεί να βλέπω ανθρώπους μεθυσμένους..έχω βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια..συνεχίζω λίγο αργότερα..