Μου σφυρίζει ο αέρας..η φωτιά κάτι θέλει να μου πει..πέφτουν οι σοβάδες και ανησυχώ..βρέχει..αίμα...αγία νοσταλγία..άστρο του πρωινού..είπα έλα..λίγο πριν ήθελα να πω αντίο..γουάου..έτσι μου σφυρίζει από έξω..ο ουρανός δεν παύει να ξεπλένει..στη σόμπα δίπλα αναρωτιέμαι για τα λόγια..γύρισε..μη βιαστείς..δειλή..δυνατή..όλα και σιωπή..με έσπρωχνε ανεβαίνοντας να βιαστώ..με αγκάλιαζε..με προστάτευε..όλα τόσο μαγικά..άραγε τα ξύλα κλάνουν!..μια φορά με έκλασε μια πεταλούδα..ίσως η φύση μας θέλει χαλαρούς..πάντως σκατούλα δε βγήκε σήμερα..όλα με τρομάζουν..σιωπή..κι εσύ πουθενά..θα γκρεμιστεί το σπίτι κι εγώ ακόμα δε θα έχω χέσει..δεν τελειώσαμε..θύμωσαν..τρίγωνα κάλαντα..με μουσκεύει η βροχή στα αυτιά..χαλαρά..ψάχνω στο λεξικό για αυτήν την άγνωστη συνήθεια..Queen..dont stop me now…και νάτο το χαμόγελο!..καλά Χριστούγεννα και καλές γιορτές!..αγάπη..υγεία και χαρά..dont stop me..dont stop me…αγία νοσταλγία..riders on the storm..μάγισσα..αυτοκτονία..κλάψε..φιλιά

Περίοδος ορθολογισμού και πάλι..ή που θα σαλτάρω ή που θα βιώνω την απόλυτη λογική..

ΥΠΟΨΗΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΕΡΑΣΕ..

Και αυτή η μαγεία που βίωσα!..ήταν απλά μια ψευδαίσθηση!?..ένα παραμύθι του μυαλού? δεν μπορεί να ήταν ψεύτικο όλο αυτό..μα την ένιωσα τη γη..μου μίλησε..σεισμούς να προκαλέσει..τα αστέρια με αστερόσκονη τα μαλλιά μου χάιδεψαν..τη σφαγή του εγκεφάλου γιάτρεψαν..γιατί να είναι είτε το ένα είτε το άλλο!?..τον άγγελο το σκοτεινό στο βλέμμα μου αηδίασα..μου κλέψαν την ψυχή ή βουβά με γιάτρεψαν!?..reach out and touch faith..η σκέψη μου χορεύει..

Επανήλθαμε στα φυσιολογικά…το σύμπαν και οι διαστάσεις του..δεν ξέρω πώς το έχουν αποδείξει οι επιστήμονες αλλά εγώ το φαντάζομαι σαν μια σφαίρα με άπειρες διαστάσεις οι οποίες πέραν του + υπάρχουν και αυτές του -. Οι οποίες τελευταίες βρίσκονται κάπου μέσα σε μια μαύρη τρύπα ίσως..οι βαρυτικές αυτές δυνάμεις της τεράστιας αυτής + σφαίρας εκτονώνονται προς τις υπόγειες αυτές – διαστάσεις μέσω της ηλεκτρικής σκούπας που οι αστροφυσικοί ονομάζουν μαύρη τρύπα, οι οποίες επαναλαμβάνουν + και - διαστάσεις στο άπειρο..και αν το πάμε λίγο περισσότερο ποιητικά οι νέτρωνες αστέρες είναι γαίες όπου ένα μανιοκαταθλιπτικό ή ιδιοφυές!? ζεύγος συντονίστηκε με αυτές και κατέστρεψε τη ζωή πάνω τους..κάτι σαν την αποκάλυψη απλά ο Αδάμ και η Εύα από τους οποίους καθοριζόταν η ζωή στον πλανήτη, αυτοκτόνησαν κι έλαμψαν στα δυο άκρα τους..λέμε τώρα..αλλά κάπως έτσι φαντάζομαι τα μυστήρια του σύμπαντος..

Ευτυχώς αισθάνομαι τουλάχιστον λογική σήμερα και με λιγότερη ένταση..το νησί μας δοκιμάζει όλους ανεξαιρέτως μέχρι να βρούμε τι ακριβώς θέλουμε μέσα μας..η ενέργεια του από τη μια στιγμή στην άλλη σε τεστάρει..όντως δε χωράνε αμφιβολίεςς εδώ..τη μια στιγμή μπορεί να πετάς από χαρά και την αμέσως επόμενη σε ρίχνει αντιμέτωπο με το χειρότερό σου εαυτό..το μόνο σίγουρο μια διαχρονική αξία είναι η ειλικρίνεια στην οποία πολλές φορές νιώθεις να σε εξωθεί το νησί μέχρι να συνειδητοποιήσεις τον εαυτό σου..θέλω να πιστεύω ότι για κάποιο λόγο με έφερε ως εδώ και σίγουρα αν με διώξει πάλι θα υπάρξει λόγος..το γεγονός ωστόσο ότι δουλεύω για το Ιερό των Μεγάλων Θεών και η ευκαιρία να συντηρώ τα μνημεία του είναι τουλάχιστον κολακευτικό..τον αγαπάω αυτόν τον τόπο αν και κάνω το λάθος να το ταυτίζω με ανθρώπους..κι εκεί απογοητεύομαι και με πιάνουν τάσεις φυγής..αλλά έχω την εντύπωση ότι είναι το ιδανικό μέρος για να με δω καθαρά..και με βλέπω..άλλες φορές χαίρομαι και άλλες φορές με απογοητεύω..και ακόμα είμαι στην αρχή..το μόνο που μπορώ να πω ότι τελικά η απαισιοδοξία δεν οδηγεί πουθενά..πρέπει να είσαι σίγουρος για αυτό που θες προτού το στείλεις  σαν πιθανότητα στο σύμπαν..αγαπάω έναν άνθρωπο εδώ αλλά κι εγώ η ίδια διστάζω και αμφιβάλλω πολλές φορές με το αν είναι και ο σωστός..αυτό που ισχύει εδώ είναι η παντελής έλλειψη προγραμματισμού..το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι είτε να εκπλήσσεσαι και να χαίρεσαι είτε να τσαντίζεσαι και να απογοητεύεσαι..σίγουρα τουλάχιστον θα έχεις προσπαθήσει..

Η συνειδητοποίηση της εξουσίας μέσα μας..ποιόν δικαστή κρύβουμε ώστε να κρίνουμε? να προσβάλουμε και να θεωρούμε κάποιον χειρότερο..να σνομπάρουμε και να υποτιμάμε..υπάρχουν και τα ελαττώματα..αποφεύγω την εξουσία σαν το διάολο το λιβάνι γιατί ξέρω ότι αν την είχα κι εγώ θα σκότωνα στο όνομα μιας ιδέας..αποφύγαμε ίσως το τέλος εκείνο το βράδυ αλλά τελικά τα πνεύματα θα εμφανιστούν!?..

Με πιάνει υστερία επειδή ουσιαστικά τα θέλω όλα έτοιμα και στο χέρι..δε θέλω να ζοριστώ κι έφτασα στο σημείο της χρόνιας αυτολύπης..η εξουσία είναι κόμπλεξ..μια αρνητική ενέργεια που σκοτώνει ότι θετικό υπάρχει..θα μπορούσα κάλλιστα να ταυτιστώ και με το Χίτλερ ακόμα, στο όνομα της φαντασίας..τόση η δύναμη αλλά και η ματαιοδοξία..πώς γιατρεύεται η καρδιά? πώς της αλλάζεις πλεύση?..είναι παντελώς αυτόνομη από τη σκέψη..την ταυτίζουμε γιατί είναι το λογικό..το μυαλό μου σφάζεται και η καρδιά μου διψά για εκδίκηση..διψά να κατακτήσει..κι όλα αυτά είναι φόβος..φόβος να αγαπήσουμε την ομορφιά της ζωής..την ομορφιά μέσα μας χωρίς να γυρνάμε πίσω το κεφάλι να δούμε αν και κάποιος άλλος είδε αυτήν την ομορφιά..η επιβεβαίωση είναι σύνδρομο εξουσίας..σε ένα όνειρο-όραμα τα αστέρια μου είπαν ότι χρειάζονται άτομα στο δάσος..έχουμε χάσει εντελώς τη φύση μας..ξέρω ότι παλεύω με την αντίληψη μου..κατηγορώ τους άλλους γιατί είναι το πιο εύκολο αντί να κοιτάξω μέσα μου..φοβάμαι μήπως μείνω μόνη μου.. κι εκεί έρχεται η μοναξιά και η ανία του εαυτού σου..ειδικά όταν έχεις πάρει ελπίδες περιμένοντας να σε αναπτερώσει ένας σύντροφος, ο οποίος στην τελική δεν ξέρεις τελικά και κατά πόσο σου κάνει..η ανασφάλεια και ο φόβος της ελευθερίας..ένας τύπος κάποτε μου είχε πει αν θέλεις να είσαι ελεύθερη βάλε το κεφάλι σου κάτω από τον τοίχο..βαράμε ψυχώσεις και εμμονές με ανθρώπους που τελικά απλά ίσως και να μας φτύσουν..γιατί τελικά ίσως και να το χρειαζόμαστε..φοβάμαι τη μοναξιά..φοβάμαι ότι δε θα έχω ποτέ κάτι αμοιβαίο..φοβάμαι ότι θα πεθάνω..

Η εξουσία και τα μυστικά της!..με επισκέφτηκαν οι illuminati..η Μεγάλη Μητέρα βρίσκεται αιώνες πίσω..είναι το αίμα της η κυρία που βρίσκεται στα τεράστια σαλόνια της εξουσίας..μια χρυσή μητέρα..τουλάχιστον αυτά μου είπε όλο στόμφο αποκαλώντας με χρυσή μου, σνομπάροντας με..ποιά νομίζεις ότι είσαι εσύ κυρά μου που θα παίξετε την ανθρωπότητα κορώνα γράμματα!?άπειρες διαστάσεις πέρα βρίσκεται ο μάγος, που κατάφερα να τον αλληθωρίσω, πίνοντας καφέ έχοντας τον κόσμο επιτραπέζιο..μην ξεχνάτε το δίσκο της Φαιστού και το ποίημα μου..γέλια παιδικά..ναι είναι μία η οικογένεια η οποία έχει τον έλεγχο του κόσμου..η κυρά, χρυσή μου, πιστή σύζυγος και μητέρα τριών ανήλικων παιδιών..έτσι λέει λες και ετοιμάζεται για το γκαλά..υπάρχει μια διάμεσος και μια κρυφή αιώνων γνώση επικοινωνίας των διαστάσεων..είμαστε επαναλήψεις..και η γη γυρίζει..ο κύριος μάγος μαζί με άλλους δυο έχουν καταγραφεί σε προϊστορική τοιχογραφία ως κόσμος άυλος..όπως κι ένας τουρίστας..παίζει και φωτογράφος αρχές εικοστού αιώνα..είναι καταγεγραμμένοι..περιμένω τα στοιχεία..μου είπαν να μην κάνω παιδιά..

Αυτά τα ψυχωτικά..διακόπηκε η επικοινωνία..χαχα…γειααα σας!!!

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ ΟΤΙ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ

ΟΙ ΑΦΕΝΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ

ΣΑΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣΕ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Η ΜΙΚΡΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ

ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ

ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ

ΓΥΡΙΣΤΕ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ

ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΕΙΣΜΟΙ

Η ΦΑΝΤΑΣΙΑ ΘΑ ΕΞΑΠΛΩΘΕΙ

ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ

Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΗΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΦΥΣΗ

Συλλάβετε καλά την έννοια της υπερευαισθησίας..και όποιος σωθεί

Κύριε …πουλε τα φύκια με όζον τι απέγιναν?

Να καθαρίσει η θάλασσα και να υγιαίνουν τα σώματα!

Εσείς εκεί υπόγεια! πάγο θα βρείτε

I want to be free without fearing of what I m going to be..being exhausted of whom I m going to believe..is it me or the time I m going to kill?..dangerous for myself if only I could realize my death..I said hallo to the moon smiling for my previous youth..baby I don’t know what I want..I want to say you are the one..I think I rush too much..I know you don’t love me the way I want..you never told me how special I am..maybe it is better to relax without fearing so much..I think I will laugh 

 

Σήμερα ψυχορραγώ λίγο..διαπιστώνω ότι σε αυτό το νησί δε χωράνε ανασφάλειες.. αισθάνομαι πραγματικά τις ρίζες μου και τα βιώματά μου σε αυτόν τον τόπο, ο οποίος με έχει καλωσορίσει..μόνη μου πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό..αλλά και όλη αυτή η αντίληψη με τρομάζει..δεν υπάρχουν τρελοί..υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να διαχειριστούν τους φόβους τους..και ένας από αυτούς είμαι κι εγώ..γκρινιάζω ενώ έχω όλα τα καλά, αλλά το να βιώνεις ξανά ότι είσαι εσύ ένα με  τη γη είναι too much..ναι ίσως τελικά το να σπάσω το κέλυφος και να φτάσω σε μένα απαιτεί μια διεργασία και μια εκτόνωση..ναι ξέρω ότι μπορώ να γίνω μάγισσα..το θέμα τελικά τί θέλω και τί εύχομαι..θέλω να βρω τον εαυτό μου και να μην τρομάζω..θέλω να είμαι ήρεμη και να ξέρω να κάνω υπομονή..θα θελα ωστόσο να είμαι και φυσιολογική..αλλά μετά δε θα υπήρχε όλο αυτό το τριπάρισμα το οποίο κατά κάποιον τρόπο με γοητεύει..πρέπει να βάλω καλά στο μυαλό μου ότι η διάθεση μου ανεβοκατεβαίνει..το μέτρο πίστευα ότι θα μου έρθει από έξω αλλά μάλλον είναι κάτι στο οποίο θα πρέπει να φτάσω η ίδια..το να αντιλαμβάνεσαι δε σε κάνει μοναδικό..στη Ρόδο αισθανόμουν κυρίως μόνη μου..εδώ νιώθω να με βρίσκω πάλι..αλλά δεν ξέρω αν έχω πάει στα σκατά ή αν έχω βρει ένα πρωτόγνωρο μέλι..ο χρόνος θα δείξει..μόνο που δεν έχω υπομονή..βιάζομαι να τα ζήσω όλα αμέσως ενώ δε ζω και απολαμβάνω τη στιγμή..μόνη μου τα προκαλώ και το ξέρω..κι επειδή δεν ξέρω τελικά τί ακριβώς θέλω και ίσως σε τί πιστεύω..φιλιά