Το σκοτάδι και το φως..συνέχεια

Η καθαρή συνείδηση ξεκαθαρίζει τις ενέργειες. Θέτει τον εαυτό στο Εγώ και το άπειρο. Η ενοχή είναι η πηγή της σάρκας.. και της  κάβλας. Το κόκκινο,  ίσως με μαύρο. Είναι ένας μηχανισμός εξωγήινος,  ζωντανός. Το μίσος της κάβλας είναι ένστικτο ζωώδες. Είμαστε οργανισμοί μέσα στις μήτρες μαύρων τρυπών. Ένα περίεργο παιχνίδι, με πλανήτες νέτρωνες αστέρες , ήλιους, κομήτες, γαλαξίες. Είμαστε σίγουρα μια μηχανή οι άνθρωποι. Ίσως ένα πείραμα. Η μνήμη και η λήθη είναι υπαρκτές στη διαύγεια του Ήχου.  Το Εγώ και ο Ήχος άραγε ταυτίζονται! Η θλίψη και η βαρύτητα έφεραν το χρόνο?.. Οποιαδήποτε μορφή πίεσης προς το – του απείρου είναι χθόνια και σκοτεινή ύλη. Είναι το καθρέφτισμα που έφερε την εικόνα και άρα λάμψη. Η αστραπή στο κενό, προκάλεσε διάβρωση την υγρασία.. κι έφτιαξε το πρίσμα και ήρθε το λευκό.  

 Την αλήθεια με το Ένα θα τη βρούμε μόνο αν βρούμε το μόριο της μαγείας. Και αυτό πηγάζει από την αίσθηση και τη συνείδηση. Κατ’αρχάς συνείδηση.  Το μητρικό πρότυπο. Δεν αποκλείεται να κυοφορούμαστε στη μήτρα της φαντασίας. Όταν υπάρχει μια πραγματικότητα κι ένα άπειρο τότε η πραγματικότητα είναι πολλές. Κάποια στιγμή μπορεί να επικοινωνήσουμε στα παράλληλα σύμπαντα. Σίγουρα η αύρα έχει συνείδηση. Και σχεδόν σίγουρα θα υπάρξει τηλεπάθεια.

 Ο έρωτας, ο αέρας, το οξυγόνο του αιθέρα δημιούργησαν την ψυχή. Ουσιαστικά την αίσθηση της αύρας, η οποία στη συνέχεια σε συνδέει με το άπειρο των Συμπάντων. Εφόσον μιλάμε για σάρκα. Η διαύγεια και η καθαρότητα της πρώτης υγρασίας. Οι τόνοι των χρωμάτων και ο Ήχος. Το ουράνιο τόξο και η ηλιαχτίδα. Μπορείς να αποδεχτείς κάθε πίστη ως ύπαρξη. Και αν το τρίγωνο είναι χθόνιο τότε το τετράγωνο είναι η αντανάκλαση του στο+. Το ράμφος του τριγώνου, έστω η γωνία του, έφερε τον κύκλο. Το – ο +. Τον πυροβολισμό του Εγώ στο κενό του Ήχου στην αίσθηση του τίποτα. Η μουσική  ίσως είναι το σενάριο του Ήχου. Η σάρκα και το τίποτα είναι αλληλένδετα. Και αν η συνείδηση είναι η δράση τότε η καθαρή συνείδηση διαμορφώνει πλαίσια υγείας στο νοητικό ιδεατό επίπεδο. Ας πούμε ονειρικό. Το ονειρικό και το χθόνιο είναι το φως και το σκοτάδι, η βία και η σάρκα. Η ενοχή είναι μια βία του υποσυνείδητου. Βασικά ο φόβος της απώλειας. Όταν το σκοτάδι είδε την αντανάκλαση του και φοβήθηκε την απουσία του..μέσω της διαύγειας, το ο.

Το σκοτάδι και το φως..

Το φως του ήλιου ζεσταίνει τα όνειρα και το φεγγάρι τα σκοτώνει. Η πεμπτουσία. Το ενδιάμεσο γρανάζι, ο κύλινδρος, εμπεριέχει φόβο. Η πεμπτουσία άραγε είναι ο φόβος? Μόνο ο φόβος δημιουργεί ανάκλαση στο αντίθετο του απείρου. Την αυθόρμητη αντίδραση στην όψη. Η εξαφάνιση της διαύγειας δημιούργησε το φόβο. Ο κύκλος. Ο πρώτος βράχος. Αν έχουμε ηλεκτρική εκκένωση μόνο το νερό έχει τρεις μορφές που κουβαλάνε ύλη, συνείδηση, ύπαρξη. Το αλάτι άραγε είναι ο πρώτος κρύσταλλος? και αν μιλάμε για πρίσμα τότε η χρυσή τομή του απείρου μόνο οξυγόνο μπορεί να φέρει. 

Άραγε η δράση και η αντίδραση στην ανάκλαση της δυαδικότητας τί πιθανότητες έχει να βγάλει καρπό μέσα στη μοναδικότητα του σ'αγαπώ? Ο πυρήνας με τις δύο ωοθήκες..το κίτρινο στο κόκκινο κρύβει ροζ, μέσα στη διάνοια του καφέ μαύρου..σίγουρα γεννάει μπεζ. Ήρθε το σιελ λευκό, το πρώτο σ'αγαπώ της καταιγίδας. Η αστραπή. Η διάσπαση του φωτονίου σε αιθερικό επίπεδο και του dna σε χθόνιο, δημιούργησαν το ολοκλήρωμα του ήλιου σαν πρώτη αστραπή!? και άρα όψη και αντανάκλαση? Ως γκρι, που έφερε εξυπνάδα και ύπαρξη! Με τη μορφή βράχου έπεσε στο υάλωμα της διάυγειας. Αυτό μόνο η λάμψη μπορεί να είναι. Στο απόλυτο σκοτάδι. Η σύνδεση είναι η εικόνα και το τίποτα? Όντως οι πρώτες δημιουργίες ήταν οι διάμεσοι. Η διάβρωση της διαύγειας μόνο απλή μπορεί να είναι. Είναι η ίδια η σάρκα. Οι μαριονέτες του matrix χαιρετούν την εξουσία. Οι ταγματασφαλίτες της ύπαρξης δε ζουν πλέον μέσα μου..