Η Ύπαρξη, ως Έννοια, είναι μέρος της Καταστροφής (Βαρύτητα;). Η Ένωση της παράπλευρης δυαδικότητας του Σύμπαντος είναι μέρος της Δημιουργίας (“ανάταση”;), ουσιαστικά του Έρωτα. Η Αγάπη οφείλει να διασπαστεί και να καταστρέψει μέχρι να ενωθεί, δεδομένου ότι το Εγώ και ο Εαυτός είναι παράλληλες ευθείες (ή Έννοιες) που πηγάζουν από την κάθετη διάμετρο του “κύκλου” της καρδιάς. Στην ουσία ο Έρωτας προσφέρει το συναίσθημα (ο “κύκλος”) και η Αγάπη (η κάθετη διάμετρος) τόσο το νου όσο και το πεπερασμένο του Νετρονίου. Τον πολλαπλασιασμό δηλαδή των ηλεκτρικών φορτίων μέσα στην αρχή σύμπτυξης εξόδου του άλατος στον Πλανήτη Γη, ως αρνητικό φορτίο (στην Αστροφυσική) ή αρσενική φύση (στη Γενετική).
