Δεν ξέρω αν όλος αυτός ο εξωπραγματικός συντονισμός που ένιωσα ότι δέχτηκα ήταν αληθινός..αλλά δέχτηκα τόσους κανόνες στο δρόμο της ελευθερίας μου και κυρίαρχα της τεμπελιάς μου που δεν ξέρω τελικά ποια η ισορροπία μεταξύ του αισθητού και του ιδεατού..κι εκεί μπαίνει η γνώση..
ανασυντάχτηκα και συνειδητοποίησα ότι έχω παραμελήσει πάρα πολύ τον εαυτό μου..το προσπαθώ σε σημείο που πρέπει να αγγίξω γνώσεις καθηγητών της Νέας Υόρκης..ένα άλλο όνειρο..ωστόσο θέλω και να τεμπελιάζω..

σβήνω..κλείνω το διακόπτη της ειλικρίνειας και ανάβω αυτόν του συναισθήματος..ανεπαίσθητα μεν αλλά ήρεμα..

το άγχος είναι σοκ μετά από κάθε φύσης ψυχοσωματικής έκρηξης …θέλω νομίζω να παλέψω για το δικαίωμα μου στη ζωή..και όταν δεν υπάρχει σενάριο είναι τελικά πάρα μα πάρα πολύ ενδιαφέρον..η ζωή θέλει αυτοσχεδιασμό ακόμα και μέσα σε ένα πρόγραμμα..όπως αυτό του ωραρίου..

EL ESPIRITU MUERE…

EL SOL ESTA EN CRISIS...TENGA EL FRIO..NO NO…SOLAMENTE PARA MI…O POR MI!?...PERDON…PERO YA ES μια λάμπα φθορίου για μένα!!!!:)

Η αντίληψη των τρελών,

των παράνομων,

των ποιητών,

και των εξουσιαστών 

..δε διαφέρει καθόλου..

Υ.Γ. υπάρχει πάντα η αιμομιξία και το σύνδρομο down