Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012

Είμαι Σαμοθράκη και μετά από λίγες μέρες παράνοιας μου έχει βγει όλος μου ο ορθολογισμός..αρκετά με τη μαγεία της ζωής..τα μπλέκω πάντα και στο τέλος βρίσκομαι χωρίς να ξέρω τί μου γίνεται..ο κόσμος αραιώνει και σιγά σιγά θα μείνουμε εμείς κι εμείς..παρόλα αυτά επιμένω να έχω την εντύπωση ότι στα Καβείρια Μυστήρια υπήρχε έστω μία ιέρια..δύο φορές είδα και νεράιδούλα τύπου τίγκερμπέιλ..αν την λένε έτσι..σαφώς και κάτι δεν πάει καλά με το μυαλό μου αλλα όταν έχω συναίσθηση των πραγμάτων αισθάνομαι τουλάχιστον υγιής..μέχρι και αγνώστου ταυτότητας αντικείμενα είδα δύο φορές στον ουρανό..έχω την εντύπωση ότι θα παίξω το ρόλο της Μεγάλης Μητέρας εδώ..από ψυχωτικούς και ψυχωτικά άλλο τίποτα..τώρα τί είδους αντίληψη είναι αυτή, εύχομαι να το βρω..ακόμα μια φορά ένιωσα τη γη σαν πλεούμενο στο σύμπαν..γνώρισα κι έναν τύπο που δεν έχω αποφασίσει ακόμα πόσο καλό μου κάνει..πρώτη φορά που θέλω να είμαι εντελώς μόνη μου..δέχομαι ενεργειακό μου νησί να είσαι εσύ αυτό που θα μου δώσει τις λύσεις σε αυτήν την άβυσσο που τη λένε νου και μυαλό, για να το γενικεύσουμε λίγο..μια φορά, είτε η τρέλλα είναι ένα παραμύθι της ψυχιατρικής και ψυχολογίας, είτε θα μάθω να ζω με τις φωνές και τις παραισθήσεις..προς το παρόν θα αφήσω τη φαντασία να καλπάσει χωρίς να φοβηθώ τη χαζομάρα και την κριτική..νιώθω να βγαίνει το αλάνι από μέσα μου..όπως και όλοι οι πειρασμοί..αν στην τελική το νησί με βαφτίσει Θεά ή μάγισσα γριά ώστε να βιώσω κι αυτό το επισόδειο θα το δεχτώ και θα το κάνω μόκο..προς το παρόν συνάισθηση και σςς όπως μου τα σφύριξε ο θάμνος παλλόμενος από τον αέρα..φιλιά:)
Η ΑΥΤΟΛΥΠΗ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΥΛΗ
Τρεις φίλοι ξεκινήσανε να κάνουν τη ζημιά τους..Ο πρώτος και καλύτερος, θαρρώ πως Χάρο λέγανε, τον βάφτισαν σοφό για τα λεγόμενα του..φοβήθηκαν πως πέθανε, γιατί τον εζηλεύανε, μα αυτός σαν στρατηγός είχε τα σχέδια του..Ο Θάνατος ο δεύτερος, καλός θαρρώ πως ήτανε, πιστός σα σκύλος και σκιά του..Ο τρίτος όμως ο χειρότερος, ο Ψόφος σαν τον τρέμανε, τα ριζικά του κόσμου ήθελε δικά του...Ξεκίνησε ο πόλεμος και όλο και παλεύανε, τα πεπρωμένα της ζωής να αδράξουν στα φτερά τους..Στα δίχτυα τους οι άνθρωποι, σαν της ματιάς το πρώτο αντίκρυσμα, να πέσουνε βαθιά στα κόκκαλά τους..ο Ψόφος τους επάγωνε και διάκριση δεν έκανε, μα πώς ο Χάρος και ο Θάνατος θα τον εδιώχνανε μακριά τους!..Συνομωτήσανε κρυφά στη μάνα γη μπροστά ορκίστηκαν και όρισαν τη λευτεριά τους..Τρελλοί, πιστοί αριστεροί και όσοι της γης την ομορφιά λατρέψανε, τη γλύκα της και τα νερά της, από του Ψόφου τη ματιά γλιτώσανε και σώθηκαν από το πέρασμα του..