Mια καλή μέρα από την ποσότητα του πρωινού σκατού φαίνεται!..αισθάνεσαι ελαφρύς κι έτοιμος να πετάξεις!?τότε τίποτα δε θα πάει στραβά..η αμέσως επόμενη κίνηση να τσεκάρεις πόσο αιθέρια είναι η καρδιά σου.. αναλόγως του υποκειμένου κάλλιστα μπορούμε να αναφερθούμε στην αιθέρια κλανιά....νιώθεις γρατζουνισμένος?..νιώθεις ότι τίποτα δεν πάει καλά?..βάλε ένα υπόθετο..δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από μια σαρκώδη σκατούλα..αν είναι δύο είναι ευλογία..στις τρεις είναι τόση η ευτυχία που είναι σα να έχεις πιει δέκα τσιγάρα μαζί..και ναι λοιπόν..σε κατάσταση ευλογίας μέσα σε μια στιγμή η καρδιά επέστρεψε στη θέση της..εκεί που ανήκει..σε μένα δηλαδή..όντας έτοιμη να αδράξω τη ζωή από το σημείο ζεν και να την ευχαριστήσω που με έκανε αυτό που είμαι..μια μηχανή αχαλίνωτης τριχοφυΐας και ειλικρινή ακρανισμού..

Με λένε Ζωή και μου αρέσει να κοιτάω ψηλά..φιλιά

Μια ζεστή και ηλιόλουστη μέρα σήμερα.. μόνο ένα τεράστιο οβάλ σύννεφο έπνιγε το βουνό με τα ζουμιά του..σαν να είχε προσκρούσει πάνω του ένα υπερμεγέθη διαστημόπλοιο και πάλευαν μεταξύ τους για την επικράτηση..νύχτωσε σύντομα και δεν έμαθα ποιος νίκησε τελικά..το βουνό πάντως κρατάει ακόμα στα μαστάρια του το χωριό και το βυζαίνει νερό από τα ρυάκια που το περιτριγυρίζουν..ενδοφλέβιες δροσιάς στις εκβολές του πευκοδάσους..κι εγώ στα καλοκαιρινά μέσα σε μια πύρινη φωλιά που ονόμασα σπίτι..

ένας νέος άντρας με κατέκτησε μέσα σε ένα βράδυ και έπεσα σκλάβα του αστείρευτου ερωτισμού του..ακόμα μια φορά πενθώ την απώλεια μιας παρουσίας που φτερούγισε απρόσμενα το χαμόγελο στα υγρά του σώματός μου… και ναι κυρίες και κύριοι την πατήσαμε με λίγα λόγια!..αλλά έτσι έχει η ζωή..απαγορευτικός προς το παρόν ο τυπάκος για το συντροφάκι που ψάχνω να αράξω οπότε πάμε πάλι στη γνωστή διαδικασία, βεβαίως βεβαίως, μέχρι η στέρηση να ιανθεί και ασχοληθούμε ξανά με τα κοινά του χαομένου μας μυαλού..από τον ενθουσιασμό στην εξαφάνιση και από τα πρώτα σημάδια καψούρας ξανά μανά στη μοναξιά..όχι ότι είμαι τόσο  ψύχραιμη αλλά τουλάχιστον αφήνω το χρόνο να κάνει τη δουλειά του..και τελικά όλα είναι θέμα χρόνου..όπως και συγχρονισμού..όλα για καλό και παρηγοριά στον άρρωστο..το μόνο που κρατάω από τις τελευταίες βδομάδες η σημασία του να καθαρίσει το φίλτρο εκείνο με το οποίο θα μπορέσω να διαχειριστώ την υπερευαισθησία του ψυχισμού μου, η οποία κάποια στιγμή παλιά βιάστηκε και θρηνεί ακόμα..μπορεί τελικά η περίπτωση μου να μην είναι κλινική και να είναι καθαρά στο χέρι μου να την κάνω δύναμη αλλά sometimes I just cant escape myself..

Καινούργια χρονιά και ας ευχηθούμε εξελισσόμενα μυαλά και θετική καρδιά ..θα τολμήσω επίσης να μου ευχηθώ υγεία  στα γεννητικά μου όργανα με πολλαπλούς οργασμούς μέχρι δακρύων..αυτό είναι κάτι που με κάνει άλλωστε να ταυτίζομαι και με το διάολο..αν υπάρχει!..σίγουρα πάντως με τη λογική στο παραμύθι, ως έκπτωτος άγγελος στη γη, ήθελε να βιώσει τη σάρκα και τον απόλυτο οργασμό..γι’ αυτό ίσως του προσφέρουν παρθένες..τραγικός..αν και επιμένω ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη γυναικεία θηλή..

Το μόνο που θα κρατήσω από την κραιπάλη των διακοπών είναι ότι διαπίστωσα έστω για λίγο το πώς λειτουργεί η αντίληψη μου..γυρίζοντας στη γη των  Μεγάλων Θεών, μέσα σε μια βδομάδα μόνο διέγραψα τέσσερις ανθρώπους, αρχικά από το κινητό μου, έτοιμη νομίζω και από τη ζωή μου..τους τρεις τουλάχιστον..και βλέπουμε..το νησί ωστόσο έχω την αίσθηση ότι με καλωσόρισε χαστουκίζοντας με από το πρώτο κιόλας βράδυ..δάκρυσα όταν την αντίκρισα και την ένιωσα να βουρκώνει..βέβαια πιο πέρα ήταν ένας παππούς  συγκινημένος, κάτι που με έβαλε σε σκέψεις μήπως υπήρξα εγώ το παράσιτο της δικής του προσωπικής επικοινωνίας με τούτον εδώ τον τόπο....η Σαμοθράκη αποφασίζει πόσο θα σε κρατήσει και πότε θα σε διώξει..το γεγονός ωστόσο ότι αναζήτησα το φεγγάρι δυο βράδια αφότου γύρισα με τρόμαξε, γιατί για μένα είναι σημάδι ότι δε θα ριζώσω σε αυτόν εδώ τον τόπο..αν όχι σημάδι εκκολαπτόμενης δυστυχίας..είτε λοιπόν με διώχνει σιγά σιγά, είτε με προστατεύει και με προειδοποιεί για τα λάθη..μόνον ο χρόνος θα δείξει..κατά τα λοιπά ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ και εις ανώτερα για όλους!

Το φεγγάρι δόντια κοφτερά μου πρότασσε και στη συνέχεια με τρόμαξε μιλώντας μου για το Θεό..σε τάξη είπε χρειάζεται να μπει..δεν το πολυκατάλαβα και μάλιστα απόρησα και ξαναβγήκα να το δω..απάντηση δεν έλαβα δεν ήξερα τί να’ κανα..μα ο Θεός σε τι τάξη άραγε χρειάζεται να μπει!..την επομένη σαν ξημέρωσε όλοι στραβά κοιτάγανε σαν να τους πρόσβαλα εγώ..στου Ιερού λοιπόν την αύρα απευθύνθηκα, καθώς λυπήθηκα μόλις μια μέρα πριν..και ξάφνου να η απάντηση, εκεί που δεν περίμενα, μα πόσο ανακουφίστηκα..οι Θεοί χρειάζονται να μπει μια τάξη..και τώρα όλοι είναι σκεφτικοί..