Χαζολόγημα στο όρθιο

Η σύγκρουση του Εγώ στο τίποτα οδήγησε στην ταλάντωση της διαύγειας..την ψυχεδέλεια..κι έφερε την κίνηση..την αρχή του κύματος και χρόνου..όταν μιλάμε για χωροχρόνο τότε η εικόνα βρίσκεται κάπου στην ταύτιση των..του Εγώ με το τίποτα..του φωτός με το σκοτάδι..

και αν το ουράνιο τόξο είναι γυναίκα τότε η βία ή το φως!? έχουν πατρική φιγούρα για αυτήν?..και απορώ..η φαντασία της και αθωότητα της θα ήταν υπαρκτές?..μήπως έχουμε μια ύπαρξη των εννοιών, με δίοδο σε αυτές, την ταύτιση σε αισθητηριακό τουλάχιστον επίπεδο..

Το φεγγάρι πονάει..Βάζει μωβ στο ροζ του κίτρινου..το κόκκινο επιμένει..Υδράργυρος..Μιλάμε για υπάρξεις στην πρωτογενή μορφή τους και μοντέλα τους..δυστυχώς δεν ξέρω μαθηματικά.

Αν οι δύο προσελκύσουν την τρία και ξεκινήσει μια αέναη σύμπτηξη, σα συνεχής επαναλαμβανόμενη κίνηση με τη μορφή της ρίψης πολλών μαύρων τρυπών, σαν πυροβολισμός με μια καμπύλη, στη μια την αρχική, τότε η εικόνα που έχουμε μπροστά μας, το 6!?, είναι η αρχή της νότας, και η αρχή της επικοινωνίας μας με ένα διπλανό παράλληλο σύμπαν που..μας είδε!?..
Θα έρθει το σύμπαν στο σιελ μπορντώ που κρύβει λευκό χρυσό, και κατά συνέπεια μπεζ, στην αμέσως επόμενη διάσταση προς τα + και θα μας αποκαλυφθεί. ίσως απλά μας τραγουδήσει..
Και αν έχουμε μπροστά μας τον πόλεμο των εννοιών, τότε μόνον η ίδια η Φύση θα αποφασίσει...και σίγουρα το λευκό πορτοκαλί στον έρωτα περιβάλλεται από το σκοτάδι.Το πέπλο της σκοτεινής ύλης κρύβει κάπου κάτι πάρα πολύ απλό. Το μαύρο στο χακί, που ίσως κρύβει έναν ήλιο. Με τη γνώση που θα έρθει θα βρεθούμε να συζητάμε με τις σκιές μας. matrix.