Δίκη

Η κυματοειδής απόληξη, είναι άραγε η απόληξη της μνήμης της πληροφορίας πάνω στη λήθη? Και αν η φθορά είναι κύματα, τότε το σκοτεινό μόνο υπερευαίσθητο μπορεί να είναι. Ελευθερία ή θάνατος. Ας πούμε για αυτόν τον αιώνα ελευθερία κι έρωτας. Για τη ζωή, τη φύση και τα Σύμπαντά της. Αν ένας Θεός ήταν δίκαιος τότε ο Διάολος δε θα είχε κανένα λόγο να τον προσβάλει. Και αν καταδικάζουμε το μαύρο στα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα, τότε ο ήλιος μόνο αρμονική μουσική μπορεί να φέρει. Μήπως το κακό και το καλό είναι τόσο αλληλένδετα μεταξύ τους, που δεν μπορούν παρά να δημιουργήσουν αυθόρμητα στο - και στο +. Ο καρπός τους βρίσκεται στο σημείο μηδέν. Στο ο.Θα μπορούσαμε να ταυτίσουμε το - με το τρίγωνο της λύτρωσης και το + με το τετράγωνο? Και αν ο πόλεμος των άστρων οφείλεται στα τυχαία και βασικά γεωμετρικά σχήματα, τότε δεν μπορεί παρά να επέμβει ο κύκλος για να κατευνάσει τα πνεύματα. Και αν ο ρόμβος είναι δημιούργημα του τριγώνου τότε το τετράγωνο έχει το δικαίωμα του ροζ λευκού στο τρίγωνο. Με δικαίωμα μιας ευθείας. Κι επειδή η κακία και η ζήλια περιμένουν από μια διάνοια τη δικαίωση, τότε μάλλον καταδικάζονται στην αγάπη.

Donald Trump

O φασισμός στη γη και ο οργασμός δεν ξέρω πού στέκουν στην ύπαρξη της υγείας. Υποθέτω στην κάβλα. Το μίσος σαν αντανάκλαση της αγάπης ή έστω της υγείας της κάβλας, και η αηδία, οφείλουν στο συμφέρον τη δημιουργία. Η εξουσία πάσχει από υγεία. Σίγουρα υποχονδρισμό και λίπος.

Οφείλουμε να αγαπάμε. Ο θρίαμβος οφείλει να μην είναι πρόστυχος. Ζούμε υπό καθεστός πορνείας..και ο υπόκοσμος τοποθετεί τη ρουλέτα στο στόχαστρο..και την πυροβολεί. Για να πεθάνει.

Οφείλουμε να επιλέγουμε την υγεία. Ψηφίζω υγεία, αγάπη, ελευθερία..των δέντρων, του νερού, της γης και των πλασμάτων της.

Δε θα καταγράψω τα χρώματα της συγκεκριμένης νίκης. Σε αυτό..το παιχνίδι των Ψυχών.

Τα γνωρίζω ωστόσο.

Διάλειμμα

Στο πιόνι της λήθης, η μνήμη κάνει κύκλους

Η διακοπή της ροής είναι η επαφή..ή ο ιστός?

madness

Aν το σκοτάδι κρύβει φως, τότε μόνο για χρώματα μπορούμε να μιλάμε. Τεθλασμένες ακτινοβολίες. Το σημείο τομής. Η τυχαία γωνία στην ευθεία και καμπύλη. Μέσα στο άπειρο των Χωρόχρονων. Η μαύρη τρύπα κρύβει πρίσματα. Τη νύχτα. Η σύγκρουση του δορυφόρου στο λευκό νάνο. Ας πούμε ότι ο ήλιος δεν πεθαίνει, αλλά κρύβεται. Ή υπάρχει σε άλλα παράλληλα Σύμπαντα της δικής μας διάστασης. Και αν μιλάμε για άπειρο τότε η μάζα του απείρου μόνο ηλεκτρικά φορτία μπορεί να φέρει. Και αν η μάζα είναι η ατέλεια μας τότε κάποιο σκοτεινό παιχνίδι κρύβεται πίσω από αυτό..

ψιλά γράμματα

Η φωτιά και η καλοσύνη...θα μπορούσε το οξυγόνο να απελευθερώνει την οργή, που κρύβεται στο σκοτάδι? Η βία του φωτός μόνο πλάνη μπορεί να είναι...μπροστά στη συνείδηση της μορφής της φωτιάς. Και αν το φως αποκαλύπτει την εικόνα, τότε η φωτιά με τη σπίθα της αστραπής προκαλεί την εκκένωση του Εγώ από το τίποτα. Ο ανώτερος Εαυτός και το όνειρο ανήκουν τελικά στο φως ή στο σκοτάδι!? Όταν δε μας βλέπουν δεν είμαστε περισσότερο ειλικρινείς? Το Εγώ και ο Εαυτός ταυτίζονται στη σπίθα, του φωτός της αστραπής. Η ηλεκτρική εκκένωση του τίποτα στην ύπαρξη, οφείλει τουλάχιστον στη φύση, με τα δεδομένα της γης, τη δημιουργία της πρώτης χαράς. Και αν στο θέατρο του Παραλόγου έμπαινε λευκό τότε η ίριδα και τα χρώματα της, θα ήταν συνέπεια του πρίσματος της χρυσής τομής, στη διάθλαση του ολοκληρώματος , στο μέγεθος του μίσους.. που γεννά η παράνοια της διάνοιας στο μπεζ χακί...εκεί ξεκινάει η πρώτη Συμπαντικη καταιγίδα. Και αν το τρίγωνο και το τετράγωνο προκάλεσαν τον πανικό, τότε η συχνότητα οφείλει στο μηδέν το ροζ. Ο κύκλος είναι η απόρροια τους και όχι η αρχή τους. Αν και η πρώτη κατασκευή ήταν η κόρη του ματιού του εντέρου, ωστόσο η παρεμβολή τους δημιούργησε τη γωνία του Εγώ του Ήχου και της Συμπαντικής Μουσικής που φέρει το λόγο, αυτού που λέμε Θεό. Και αν η φωτιά έχει συνείδηση, μόνο κάθαρση στο Εγώ των ψυχών και ορισμό τους στο υπαρκτό των ''ψυχεδελικών'' του θεάτρου του Παραλόγου μπορεί να σημαίνει. Ή να υφίσταται. Η εικόνα είναι ένα Εγώ του Εαυτού που εξεγείρεται στο σκοτάδι. Η πάλη του καλού και του κακού βρίσκει τη λύση της στη γεωμετρία. Τελικά το πρίσμα είναι το χιόνι?

Το σκοτάδι και το φως..συνέχεια

Η καθαρή συνείδηση ξεκαθαρίζει τις ενέργειες. Θέτει τον εαυτό στο Εγώ και το άπειρο. Η ενοχή είναι η πηγή της σάρκας.. και της  κάβλας. Το κόκκινο,  ίσως με μαύρο. Είναι ένας μηχανισμός εξωγήινος,  ζωντανός. Το μίσος της κάβλας είναι ένστικτο ζωώδες. Είμαστε οργανισμοί μέσα στις μήτρες μαύρων τρυπών. Ένα περίεργο παιχνίδι, με πλανήτες νέτρωνες αστέρες , ήλιους, κομήτες, γαλαξίες. Είμαστε σίγουρα μια μηχανή οι άνθρωποι. Ίσως ένα πείραμα. Η μνήμη και η λήθη είναι υπαρκτές στη διαύγεια του Ήχου.  Το Εγώ και ο Ήχος άραγε ταυτίζονται! Η θλίψη και η βαρύτητα έφεραν το χρόνο?.. Οποιαδήποτε μορφή πίεσης προς το – του απείρου είναι χθόνια και σκοτεινή ύλη. Είναι το καθρέφτισμα που έφερε την εικόνα και άρα λάμψη. Η αστραπή στο κενό, προκάλεσε διάβρωση την υγρασία.. κι έφτιαξε το πρίσμα και ήρθε το λευκό.  

 Την αλήθεια με το Ένα θα τη βρούμε μόνο αν βρούμε το μόριο της μαγείας. Και αυτό πηγάζει από την αίσθηση και τη συνείδηση. Κατ’αρχάς συνείδηση.  Το μητρικό πρότυπο. Δεν αποκλείεται να κυοφορούμαστε στη μήτρα της φαντασίας. Όταν υπάρχει μια πραγματικότητα κι ένα άπειρο τότε η πραγματικότητα είναι πολλές. Κάποια στιγμή μπορεί να επικοινωνήσουμε στα παράλληλα σύμπαντα. Σίγουρα η αύρα έχει συνείδηση. Και σχεδόν σίγουρα θα υπάρξει τηλεπάθεια.

 Ο έρωτας, ο αέρας, το οξυγόνο του αιθέρα δημιούργησαν την ψυχή. Ουσιαστικά την αίσθηση της αύρας, η οποία στη συνέχεια σε συνδέει με το άπειρο των Συμπάντων. Εφόσον μιλάμε για σάρκα. Η διαύγεια και η καθαρότητα της πρώτης υγρασίας. Οι τόνοι των χρωμάτων και ο Ήχος. Το ουράνιο τόξο και η ηλιαχτίδα. Μπορείς να αποδεχτείς κάθε πίστη ως ύπαρξη. Και αν το τρίγωνο είναι χθόνιο τότε το τετράγωνο είναι η αντανάκλαση του στο+. Το ράμφος του τριγώνου, έστω η γωνία του, έφερε τον κύκλο. Το – ο +. Τον πυροβολισμό του Εγώ στο κενό του Ήχου στην αίσθηση του τίποτα. Η μουσική  ίσως είναι το σενάριο του Ήχου. Η σάρκα και το τίποτα είναι αλληλένδετα. Και αν η συνείδηση είναι η δράση τότε η καθαρή συνείδηση διαμορφώνει πλαίσια υγείας στο νοητικό ιδεατό επίπεδο. Ας πούμε ονειρικό. Το ονειρικό και το χθόνιο είναι το φως και το σκοτάδι, η βία και η σάρκα. Η ενοχή είναι μια βία του υποσυνείδητου. Βασικά ο φόβος της απώλειας. Όταν το σκοτάδι είδε την αντανάκλαση του και φοβήθηκε την απουσία του..μέσω της διαύγειας, το ο.

Το σκοτάδι και το φως..

Το φως του ήλιου ζεσταίνει τα όνειρα και το φεγγάρι τα σκοτώνει. Η πεμπτουσία. Το ενδιάμεσο γρανάζι, ο κύλινδρος, εμπεριέχει φόβο. Η πεμπτουσία άραγε είναι ο φόβος? Μόνο ο φόβος δημιουργεί ανάκλαση στο αντίθετο του απείρου. Την αυθόρμητη αντίδραση στην όψη. Η εξαφάνιση της διαύγειας δημιούργησε το φόβο. Ο κύκλος. Ο πρώτος βράχος. Αν έχουμε ηλεκτρική εκκένωση μόνο το νερό έχει τρεις μορφές που κουβαλάνε ύλη, συνείδηση, ύπαρξη. Το αλάτι άραγε είναι ο πρώτος κρύσταλλος? και αν μιλάμε για πρίσμα τότε η χρυσή τομή του απείρου μόνο οξυγόνο μπορεί να φέρει. 

Άραγε η δράση και η αντίδραση στην ανάκλαση της δυαδικότητας τί πιθανότητες έχει να βγάλει καρπό μέσα στη μοναδικότητα του σ'αγαπώ? Ο πυρήνας με τις δύο ωοθήκες..το κίτρινο στο κόκκινο κρύβει ροζ, μέσα στη διάνοια του καφέ μαύρου..σίγουρα γεννάει μπεζ. Ήρθε το σιελ λευκό, το πρώτο σ'αγαπώ της καταιγίδας. Η αστραπή. Η διάσπαση του φωτονίου σε αιθερικό επίπεδο και του dna σε χθόνιο, δημιούργησαν το ολοκλήρωμα του ήλιου σαν πρώτη αστραπή!? και άρα όψη και αντανάκλαση? Ως γκρι, που έφερε εξυπνάδα και ύπαρξη! Με τη μορφή βράχου έπεσε στο υάλωμα της διάυγειας. Αυτό μόνο η λάμψη μπορεί να είναι. Στο απόλυτο σκοτάδι. Η σύνδεση είναι η εικόνα και το τίποτα? Όντως οι πρώτες δημιουργίες ήταν οι διάμεσοι. Η διάβρωση της διαύγειας μόνο απλή μπορεί να είναι. Είναι η ίδια η σάρκα. Οι μαριονέτες του matrix χαιρετούν την εξουσία. Οι ταγματασφαλίτες της ύπαρξης δε ζουν πλέον μέσα μου..

Ο Φόβος είναι το γρανάζι της σάρκας..είναι ο Δημιουργός, έρχεται με το Ψέμα. Η ειλικρίνεια είναι μία άλλη επαφή σε ένα άλλο παράλληλο Σύμπαν. Το τρίγωνο και το τετράγωνο είχαν ένα τεράστιο 'Ερωτα, τον κόκκινο πορτοκαλί. Είναι οι γονείς της γης..η γη και το φεγγάρι είναι φίλοι.

Το λευκό και η συμμετρία?

και αν το ροζ είναι μία διάρκεια 

τότε το σ'αγαπώ στην αλητεία οφείλει στο πυροβολισμό της γης?

Ο πυρήνας με τις δύο ωοθήκες..

Ο χρόνος και η διαύγεια

στο γκρι επιστρέφουν..

Ο δεσμός και το άπειρο..

ο πυροβολισμός και ο δεσμός..

Ο κύλινδρος της παρατήρησης..και αυτοπαρατήρησης?

Ο πυροβολισμός οφείλει στην ταύτιση του ωραίου για να λάμψει ο Εαυτός?

Η ενοχή του Εγώ οφείλει στη δημιουργία της ύπαρξης?

Είναι χαζές οι απορίες μου?

Η Νότα και ο C?

Η Νότα και η πιθανότητα του κόκκινου στο ολοκλήρωμα,

 (του σιελ λευκού που πάει με χρυσό, της καλοσύνης?),

θα μπορούσε να προκαλέσει σάρκα?

ΑΠΟΡΊΕΣ..

Η βαρύτητα του Ήχου δημιούργησε την αίσθηση?

Η Ηλιαχτίδα και ο Ήχος?

Η νότα (πυροβολισμός) και το φωτόνιο (ο)!?

Τα Χημικά Στοιχεία και ο Λόγος?

Ο πάγος και το πρίσμα?

Η αφόδευση του Σύμπαντος εμπεριέχει Ύπαρξη?

Η προβολή του π μας δίνει τη διάσταση της ύπαρξης της φύσης και της φαντασίας? 

και αν είμαστε απόγονοι του φόβου τότε όταν ο κύκλος πυροβόλησε το κέντρο του έδωσε ένα κουμπί στη φαντασία!? προς τέρψιν οφθαλμών! το ολόγραμμα της όψης εμπεριέχει διάνοια.

Ο πυροβολισμός της εικόνας από την ύπαρξη και η ειλικρίνεια οφείλουν στην αγάπη την πραγματικότητα? και αν θέτουμε τους εαυτούς μας μπροστά στο πραγματικό για ποιόν θάνατο μιλάμε? πόσο αστείος είναι τελικά ο θάνατος αν όχι σατανικός!? ή μήπως πορτοκαλί!? άρα η γνώση της φύσης οφείλει στο φόβο τον όγκο!? και αν μιλάμε για κυβικά τότε το τρία συμβολίζει μια ένωση!? το τρίγωνο της λύτρωσης!?

Η σύγκρουση του Εγώ με το τίποτα

οδήγησε στο φόβο?

Sorrow and Sound..

Η ταχύτητα και η γνώση.

Η ταχύτητα στο Σύμπαν προήλθε από τον Ήχο?

..στο Walk Inn

Το Εγώ της γνώσης..όταν πυροβόλησε η εικόνα..το μάτι τρέχει και διογκώνει. Το χώμα και το αίμα κρύβουν λευκό και άρα ελπίδα, μέσα στο μπεζ χρυσό..τη διαταγή του ροζ στο κίτρινο. Η όψη και η σύγκρουση είναι φεγγαρόλουστες. Το χιούμορ στη συμμετρία και το παράπονο. Το σκοτεινό οφείλει στο κοκκαλάκι το μωβ..το ψέμα στο λευκό βγάζει έναν έναστρο έρωτα.

Όταν κρύβεται η όψη έχουμε σκοτάδι..η αρετή της όψης στο σκοτάδι έφερε τη διαύγεια..οφείλει στον έναστρο έρωτα τα σκατά του κόκκινου με κίτρινο..με λίγα λόγια η ζήλια του φεγγαριού δεν ήταν παρά η ζήλια για το νερό..το φεγγάρι και το νερό έχουν συνείδηση..κι επικοινωνούν πέρα από την αλληλεπίδραση..καταδικάζουν το τετράγωνο εξόριστο στον κόσμο των μπεζ κόκκινο κίτρινο..το ψέμα τους χάρισε το μαύρο..γιν γιαν..το αυθόρμητο του καλού στο κακό οφείλεται στο φθόγγο..η μουσική δημιούργησε το σκοτάδι..η σιωπή..το κίτρινο στο πράσινο έβγαλε το φύλλωμα..η γνώση στη φαντασία και το μίσος που δημιούργησαν έβαλαν κόκκινο στο μωβ..η ειλικρίνεια στο ψέμα οφείλει ματ στο μαύρο..άρα η διαταγή κρύβει βία μέσα της..ή η αντανάκλαση της ως αρετή..η απομόνωση κι ένας θάνατος..να συμμετέχεις, όπως λέει ένας φίλος. Η αντίληψη του αισθητού στο ιδεατό και τούμπαλιν σε προσδιορίζει στην ελευθερία..το θέατρο του παραλόγου έχει ως δράση το λόγο ή το δρόμο..κι εκεί μπαίνει η εικόνα, η οποία βάζει ματ στο μαύρο..η αντίδραση στο λογικό είναι το λευκό..το ψέμα του δημιούργησε τη ζωή και το μίσος..το υποκειμενικό οφείλει να σέβεται τον εαυτό.. το Εγώ κι ο εαυτός συνδέονται στην ελευθερία. 

Ο δολοφόνος των ψυχών αποφάσισε να αποβάλει την εξουσία..την έβαλε στη ρουλέτα των ψυχών..το αντίκτυπο μιας βίας προστατεύεται από τη μουσική..το ψέμα στη χαρά έχει γνώση..η γλώσσα..η αφυδάτωση..το φεγγάρι και το νερό φοβούνται..το τρίγωνο και το τετράγωνο..τα καρτούν και τα ξωτικά..οφείλουν στη διαύγεια το μαύρο του πρίσματος..μια παρεμβολή έδωσε τη διαταγή..η δυαδικότητα, όσο φόβο τόση δύναμη..η όψη και η προβολή διεκδικούν ένα θάνατο..ένα ψέμα του σ'αγαπώ είναι και πυροβολισμός του έρωτα..

Όταν το Εγώ πυροβόλησε το όνειρο..το διαυγές? ξεκινάει μια διακύμανση αισθημάτων.

 Το Εγώ και το τίποτα. Το Εγώ και το όνειρο.

Το γκρι στο ροζ κίτρινο..κρύβει κόκκινο ή μπλε!?

Χαζολόγημα στο όρθιο

Η σύγκρουση του Εγώ στο τίποτα οδήγησε στην ταλάντωση της διαύγειας..την ψυχεδέλεια..κι έφερε την κίνηση..την αρχή του κύματος και χρόνου..όταν μιλάμε για χωροχρόνο τότε η εικόνα βρίσκεται κάπου στην ταύτιση των..του Εγώ με το τίποτα..του φωτός με το σκοτάδι..

και αν το ουράνιο τόξο είναι γυναίκα τότε η βία ή το φως!? έχουν πατρική φιγούρα για αυτήν?..και απορώ..η φαντασία της και αθωότητα της θα ήταν υπαρκτές?..μήπως έχουμε μια ύπαρξη των εννοιών, με δίοδο σε αυτές, την ταύτιση σε αισθητηριακό τουλάχιστον επίπεδο..

Το φεγγάρι πονάει..Βάζει μωβ στο ροζ του κίτρινου..το κόκκινο επιμένει..Υδράργυρος..Μιλάμε για υπάρξεις στην πρωτογενή μορφή τους και μοντέλα τους..δυστυχώς δεν ξέρω μαθηματικά.

Αν οι δύο προσελκύσουν την τρία και ξεκινήσει μια αέναη σύμπτηξη, σα συνεχής επαναλαμβανόμενη κίνηση με τη μορφή της ρίψης πολλών μαύρων τρυπών, σαν πυροβολισμός με μια καμπύλη, στη μια την αρχική, τότε η εικόνα που έχουμε μπροστά μας, το 6!?, είναι η αρχή της νότας, και η αρχή της επικοινωνίας μας με ένα διπλανό παράλληλο σύμπαν που..μας είδε!?..
Θα έρθει το σύμπαν στο σιελ μπορντώ που κρύβει λευκό χρυσό, και κατά συνέπεια μπεζ, στην αμέσως επόμενη διάσταση προς τα + και θα μας αποκαλυφθεί. ίσως απλά μας τραγουδήσει..
Και αν έχουμε μπροστά μας τον πόλεμο των εννοιών, τότε μόνον η ίδια η Φύση θα αποφασίσει...και σίγουρα το λευκό πορτοκαλί στον έρωτα περιβάλλεται από το σκοτάδι.Το πέπλο της σκοτεινής ύλης κρύβει κάπου κάτι πάρα πολύ απλό. Το μαύρο στο χακί, που ίσως κρύβει έναν ήλιο. Με τη γνώση που θα έρθει θα βρεθούμε να συζητάμε με τις σκιές μας. matrix. 

Και ήρθε ο Διάολος να πει...

• ...η κουράδα ίσως  να είναι το μπεζ του Σύμπαντος. Η αφόδευση κουβαλάει αίσθηση. Ένα κίτρινο λευκό. Ένα ολοκλήρωμα στο σιελ μπορντώ. Είμαστε η αφόδευση της ύλης.. Στο χωροχρόνο. Αισθανόμενοι τη γη.  Αν διεισδύσω μέσα της τότε κουβαλάει κόκκινο καφέ. Υπάρχει και χρυσό. Ο Διάολος την αγαπά. Το πανάγαθο έχει σιελ λευκό. Και το μωβ μαύρο χρυσό που βγάζει κίτρινο πορτοκαλί, έχει μίσος για την ελευθερία. Η φιλοσοφία της αφόδευσης. Του λευκού σιελ μωβ που έχει κίτρινο χρυσό πορτοκαλί. Μια φιλία κρύβεται από πίσω. Ξεκινάμε από τον εαυτό, χωρίς να αξίζει απολύτως τίποτα. Θέτουμε τον εαυτό στην ξηρασία της αίσθησης. Και γειωνόμαστε. Αν σε αυτή την ξηρασία αφαιρέσουμε το μυστηριακό, τότε θέτουμε τους εαυτούς μας στη γη. Το παγανιστικό στοιχείο κατέχει την αδιόρατη και άπειρη Φαντασία. Το ανθρακούχο νερό είναι η αρσενική ύπαρξη του νερού? Καταλήγουμε στα πρώτα χημικά στοιχεία. Ποιός κίτρινο καφέ έβγαλε το μωβ στη φαντασία? Η Λογοτεχνία και η Φύση. Ο λόγος προτού γίνει συμφωνία. Θα βρεθούμε μπροστά σε μια συμπαντική συγχωρδία-συμφωνία. Ματ χρωμάτων που έσκασαν με μπλε και λευκό ο. Υπάρχει μαύρο. Η πρώτη παραγωγή διαύγειας  οφείλεται σε καταιγίδα. Υγρή. Μέσα στο λόγο της έκρηξης. Ψάχνουμε για τη διαταγή του ροζ σωμόν-πορτοκαλί. Της αρχής της σάρκας μέσα στη Φύση..και της ζήλιας της. Καταλήγουμε ότι η βλεφαρίδα στη Φαντασία ανιχνεύει το φόβο στο λευκό. Άραγε υπάρχει μουσική μέσα στα χημικά στοιχεία? Υπάρχει λόγος? αν όχι το ο και η διακύμανσή του. Θα επικοινωνήσουμε κάποια στιγμή με παράλληλα σύμπαντα? Υπάρχουμε ως άλλοι άνθρωποι σε ένα μπορντώ σιελ λευκό παράλληλο σύμπαν? που έχει κίτρινο. Θα δούμε προβολές των εαυτών μας σε παράλληλα σύμπαντα? Το λευκό στο μωβ σιελ. Το μαύρο στο σιελ λευκό. Το μωβ στο κίτρινο-κόκκινο πορτοκαλί. Ας αγγίξουμε πάτο. Ποιό στοιχείο είναι σιελ?αν όχι το υδρογόνο..και ο λευκό. Τί πιθανότητες έχει ο έρωτας να υπερνικήσει μια πιθανότητα στο κόκκινο κίτρινο χρυσό!? Τα χημικά στοιχεία άραγε έχουν χρώματα? και αν ναι τότε ποιός ο ήχος τους? Σίγουρα οφείλεται σε αίσθηση. Αν χακί μπεζ που μπαίνει το χρυσό και υπήρχε σιελ λευκό!? Η πρώτη ωρίμανση. Είναι ένας δορυφόρος.

Να με συγχωρείτε για την αγένεια μου

Η γωνία είναι μια βία? Το λευκό είναι μια αλήθεια? Το κίτρινο λευκό χρυσό πορτοκαλί. Λευκό μπλε-σιελ μωβ. Η κοπριά είναι ματ σκοτεινό μωβ. Το ψέμα στο σομών, σε μια αλήθεια,έφερε τη σάρκα στον έρωτα? (λευκό-κίτρινο μωβ). Και αν αλήθεια διαύγεια...τότε μόνο το διάφανο μπορεί να έχει ρευστό στοιχείο. Το ματ ξεκινάει με λευκό. Όταν ήρθε το σομών. Και μήπως εκεί ξεκινάει η ανθρώπινη σάρκα! Το κόκκινο στο κίτρινο προϋποθέτει το λευκό στο θέατρο. Και εκφέρει ένα σ'αγαπώ. Ποιοί μιλάνε? Τα δόντια? Οι υπάρξεις. Η ανθρώπινη φύση είναι ένας ιός. Όταν το μπορντώ αρνήθηκε να πει ένα ψέμα. Ο Θεός είναι κομπλεξικός ή απλά δεν υπάρχει ταύτιση απόλυτη με τα γονεϊκά αρχέτυπα? Ωστόσο υπάρχουν δρόμοι. Αλλά αυτοί φέρνουν φθορά. Η κίνηση, η πρώτη πνοή. Ποιό μέταλλο μίλησε πρώτο? ποιός ο πρώτος ήχος? Αν όχι η μήτρα. Κι έχουμε μια αρχή. Δεν έχουμε γονιμοποίηση. Ένα + στοιχείο στο ο. Οφείλει τρεις μαύρες τρύπες για το Λόγο. Να περιμένετε άλλη μια μαύρη τρύπα. Η οποία έχει άμεση σχέση  με την παρατήρηση μιας βλεφαρίδας. Το χακί στο μαύρο θα γεννήσει το μπλε λευκό. Το ιερό.Την αίσθηση στην κίνηση του Χρόνου. Μέσα στο Άπειρο του Χώρου..κάπου κάτι σάπισε. Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στην Κοπριά το βάλσαμο.

Το ολοκλήρωμα είναι υγρό?

Βαρυτικά Κύματα

Η καθαρή συνείδηση και η βαρύτητά της απέναντι στο αιθερικό. Στο λευκό. Ναι, το γκρι είναι σαφώς ένας πυροβολισμός. Όμως η οπτική του + και του - οφείλουν στο ο το π. Και λέγοντας  ο εννοώ σε όλες τις άπειρες διαστάσεις του. Και αν το χρυσό πράσινο λέει γκρι, τότε η μάζα των βαρυτικών κυμάτων στο χώρο και στο χρόνο οφείλει την ύπαρξη της ίδιας της πνοής!. Ο αέρας της μάζας αυτής, το οξυγόνο, ο έρωτας!  Υπάρχει οξυγόνο σε αυτή τη μήτρα!? Η αλληλεγγύη των μαύρων τρυπών καΙ υποθέτω ένας πυροβολισμός στον τομέα των ψυχών. ή στο διπλανό παράλληλο σύμπαν.  Αν συνδεθούμε στο άπειρο των Συμπάντων τότε η ζωή μόνο η κίνηση μπορεί να είναι...και η αντίδραση της παράγει, δημιουργεί ή ανοίγει ένα δρόμο. Ο θάνατος της σκιάς. Αυτό είμαστε. Ένα λευκό γκρι μπλε ή αλλιώς η ύπαρξη. Η σκέψη και η σκιά της κίνησης. Της αρχής του βόμβου. Η ένωση και το κενό της επαφής..το χρυσό γκρι λευκό. H τριβή του ήχου στο κενό του χρόνου προκαλεί την αντίδραση με μορφή της αίσθησης, στο σοκ της έκρηξης..

Αν τα Βαρυτικά Κύματα είναι η διαύγεια του Σύμπαντος? Τα Βαρυτικά Κύματα και ο Πόλεμος?

Αν αυτή είναι η αντίδραση του Σκότους? Το Εγώ και η διάθλαση του. Σε όλο τον άπειρο χρόνο. Μέσα στο απόλυτο του Χώρου. Το μπεζ χακί. Το ένστικτο και το Ροζ κόκκινο. Το Ροζ κόκκινο και η βαλβίδα. Η μαύρη τρύπα και η Ένωση. Η θλίψη-Σύμπτηξη και η Διάθλαση. Το Εγώ είναι άπειρο και πεπερασμένο μαζί!? Ο θάνατος και το λευκό. Η προβολή και ο εκάστοτε εχθρός ή φίλος.(Το μαύρο και ένας θάνατος? Αν το μαύρο είναι η σκέψη και το λευκό το συναίσθημα?έτσι απλά!? το Γιν με το Γιαν.) Αυτή είναι η σύγκρουση στον κόσμο των εννοιών και ίσως των ιδεών.!? Η σύγκρουση της ιδέας μεταφέρει την πληροφορία. Λευκό πορτοκαλί με ροζ Μοβ. Ίσως αυτό είναι το σωματίδιο του Θεού?...Θέτοντας τον οργανισμό στο Άπειρο. 

Δελτίο τύπου σε τίτλους

Αυτό λέει το σκότος. Δεν ξέρω τί ακριβώς σημαίνει. Δώστε μου χρόνο να διαπιστώσω. Καλώ το ροζ να βγάλει το λευκό. Ο ήλιος έγινε κόκκινος κι έχει τον έλεγχο του Βασιλείου. Το φεγγάρι χαίρεται. Η Χαρά του εμφανίστηκε. "Μπορείς να προσδιορίσεις το χαμόγελό μου από ένα φιλί", είπε η Χαρά στο φεγγάρι. Η Σαμοθράκη έχει τον έλεγχο του γκρι μαύρου. Η ύπαρξη του γκρι λευκού ρέει απλόχερα εκεί. Το γκρι λευκό είναι άρρωστο. Έχει ροζ μπλε. Έκλεψαν το μοβ κι έβαλαν το μπλε. Ο Δίας έκανε τη ζημιά. Φοβάται το μοβ. Γιατί πάντα κάπου κοντά υπάρχει ένα κίτρινο. Ένας ήλιος. Το έκρυψε καλά στα βάθη της Αλληλεγγύης και δημιούργησε το κούτσουρο. Αυτό αναφλέγεται συχνά. Ρωτήστε τη Φωτιά. Η Αποδοχή ξεχώρισε το x. Αποφάσισε να τέμνει τους δορυφόρους και τους δακτυλίους στο χάος. Ο Δίας και η Αποδοχή δεν τα πάνε καλά. Το x είχε εκφέρει μπεζ. Ένα μυστικό του ροζ στο μπεζ που έχει κόκκινο. Τα κουτσομπολιά των συμπάντων. Η τέμνοντα ευθεία των παραλλήλων στο x είναι ροζ λευκό που μπαίνει κόκκινο χρυσό. Λέει το σκότος. Ο πόλεμος των άστρων συνεχίζεται. Το τρίγωνο δεν παραδόθηκε. Ζει και πολεμάει. Το παραλληλόγραμμο καλεί. Είναι σα φύλακας του ορθού στο σύμπαν. Μήπως τελικά το σωματίδιο που ψάχνουμε είναι η γωνία του ορθού στο σύμπαν μας? Μήπως εκεί βρίσκεται η Αλληλεγγύη και το μοβ? Μήπως στην Άλγεβρα βρίσκουμε την αλήθεια της ζωής των Θεών και της σάρκας?

                                                          Ότι απόμεινε από το τρίγωνο...