Δίκη

Η κυματοειδής απόληξη, είναι άραγε η απόληξη της μνήμης της πληροφορίας πάνω στη λήθη? Και αν η φθορά είναι κύματα, τότε το σκοτεινό μόνο υπερευαίσθητο μπορεί να είναι. Ελευθερία ή θάνατος. Ας πούμε για αυτόν τον αιώνα ελευθερία κι έρωτας. Για τη ζωή, τη φύση και τα Σύμπαντά της. Αν ένας Θεός ήταν δίκαιος τότε ο Διάολος δε θα είχε κανένα λόγο να τον προσβάλει. Και αν καταδικάζουμε το μαύρο στα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα, τότε ο ήλιος μόνο αρμονική μουσική μπορεί να φέρει. Μήπως το κακό και το καλό είναι τόσο αλληλένδετα μεταξύ τους, που δεν μπορούν παρά να δημιουργήσουν αυθόρμητα στο - και στο +. Ο καρπός τους βρίσκεται στο σημείο μηδέν. Στο ο.Θα μπορούσαμε να ταυτίσουμε το - με το τρίγωνο της λύτρωσης και το + με το τετράγωνο? Και αν ο πόλεμος των άστρων οφείλεται στα τυχαία και βασικά γεωμετρικά σχήματα, τότε δεν μπορεί παρά να επέμβει ο κύκλος για να κατευνάσει τα πνεύματα. Και αν ο ρόμβος είναι δημιούργημα του τριγώνου τότε το τετράγωνο έχει το δικαίωμα του ροζ λευκού στο τρίγωνο. Με δικαίωμα μιας ευθείας. Κι επειδή η κακία και η ζήλια περιμένουν από μια διάνοια τη δικαίωση, τότε μάλλον καταδικάζονται στην αγάπη.