μπούρδες μπούρδες μπούρδες κομήτων πλανητών

1. Ο Χρόνος έχει άμεση σχέση με την επιτάχυνση του Νου, αλλά και της γεωμετρίας της Διάθεσης ως τριβής. Η επιτάχυνση ουσιαστικά, ορίζει την κατεύθυνση του παρελθοντικού χρόνου με το παρόν και το μέλλον, εμπειρίας deja vu διόδων Λήθης, με διάμεσους τους Λίθους κάθαρσης της Μνήμης. Η ανάμνηση ορίζει ένα μήκος σκέψης αλλά και συναισθήματος στα πλαίσια του Χρόνου και ορίζει την Ταχύτητα αίσθησης του.
2. Η Βαρύτητα ως Υπεραίσθηση είναι σχετική με τη μάζα και την Υγρασία (ή την σχετική Υγρασία). Δηλαδή πλάθει και αποδομεί τον όγκο των Υπάρξεων, με διαστάσεις άνω του μηδέν. Αν ορίσουμε ως -1 τις σκιές, τότε το +1 βρίσκεται στο ανθρώπινο ορατό φάσμα Φωτός. Το μηδέν ορίζει ή καθορίζει τις συνειδήσεις, κυρίως της Χλωρίδας και Πανίδας, ύπαρξης όλων των ποιοτήτων Νερού (εκτός ίσως των Ιαματικών) όπως και τη συνείδηση της Γης..ως Ύπαρξη (τουλάχιστον Πλανήτη).
3. Το συναίσθημα είναι μία μορφή σταθεράς ανάμνησης του βέλους του Χρόνου χωρίς μαθηματικό τύπο, αλλά μπορεί χημικό. Σίγουρα συνδέεται άμεσα με το χώμα της Γης. Κι εκεί μπαίνει το νετρόνιο και το ουδέτερο χημικό φορτίο.
4. Το συναίσθημα, επίσης, συντηρεί τον παρελθοντικό Χρόνο πάνω στο γρανάζι του φόβου και της αγάπης σε σχέση με τη διάρκεια ταχύτητας καμπυλότητας του και συνεχίζει να υπάρχει εξαιτίας της σκιάς του τί μέλλει γενέσθαι  στο μέλλον. Το παρόν διατηρεί την πραγματικότητα παίζοντας παιχνίδια αισθήσεων αισθημάτων και σκέψης σε σχέση με την Υπερευαισθησία κι επιτάχυνση της αντίληψης της στιγμής. Λειτουργεί σα λαβύρινθος ταύτισης μεταξύ Λήθης και Μνήμης πάνω στο ''βέλος'' σκουληκότρυπων  του Χωροχρόνου, λόγω θετικών και αρνητικών φορτίων, δημιουργίας όγκων και αριθμών στο ουδέτερο των Πλανητών.

Για κανέναν άνθρωπο καλό, για κανέναν άνθρωπο απλό (ΜΕΝΟΥΜΕ ΓΗ)

Ο Χρόνος συντηρεί το Χώρο ως υπαρκτό όγκο πραγματικότητας. Κρύβει μια ταχύτητα πεπερασμένη μέσα στων απείρων τη μάζα ως Συμπαντική Αφόδευση ιών και βακτηριδίων, που όρισαν το μεταβολισμό ως κίνηση οπτικής και καύσης λιπιδίων των σκιών. Κάπου εκεί μπαίνει η λαμπρότητα του Βράχου, απόρροια της ροής μιας επαφής με το νερό και συνειδητής επικοινωνίας για τη σωτηρία του Πλανήτη.
Έκλασε μια μέντα και καύλωσε η πεταλούδα. Είμαστε ένα πείραμα του Σιδηροπυρίτη. Αλληλεγγύη στον υγιή Χαλκό.

Υ.Γ. Ο Χρόνος είναι ρεύμα (ίσως αέρα ή αιθέρα). Εγκλωβίζεται στο Χώρο σα σπέρμα ένωσης μιας δημιουργίας που φέρει αλάτι. Σίγουρα έχει αρνητικό φορτίο το ίδιο με αυτό του Μαύρου του Ήλιου.

Και οι χαζομάρες συνεχίζονται

Ο Χρόνος έχει άμεση σχέση με τη δημιουργία Πλανητών, όπως το άυλο είναι σχετικό με τη Σχετική Υγρασία. Η ίδια η διαφάνεια μεταφοράς μας σε διαυγές super nova ''φούσκας'' ή φυσαλίδας που ορίζονται από την Υγεία της δροσοσταλίδας , με αντιστροφή νετρονίου σε φωτόνιο χωρίς τον κύκλο (αλυσίδα) του Άνθρακα. Ωστόσο η αδιαφάνεια του άλατος εμποδίζει το Ιώδιο να αφανίσει κάθε μορφής μη βαρυτικής δύναμης, παρά να στέκει ως όγκος της πρώτης επαφής μέσω ρεύματος αέρος και Σχετικής Υγρασίας στα πλαίσια της πληρότητας της γλύκας και της θρεπτικής ουσίας του κακάο. Μας ορίζει η Φύση, όχι ως Μηλιά αλλά ως νίκη των ζώων και άγριων θυελλωδών ανέμων στη δίκη του Άδη για τη Μόλυνση και καταστροφή του Πλανήτη, ξεκινώντας από τον Αμαζόνιο.
Η Ψυχή είναι το νερό και το Πνεύμα η φωτιά. Η ταύτιση της σκέψης, ακόμα και ως εικόνα, μπορεί να είναι μία αρχή μεταφοράς της Ύλης από ένα σημείο μηδέν σε κάποιο άλλο σημείο μηδέν επαναφέροντας την ύπαρξη ως ίδια Ύλη. Ορίζοντας το σημείο μηδέν, την καρποφορία σε ουδέτερη ζώνη κατασκευής ουδέτερου ηλεκτρικού φορτίου με μορφή κύκλου. Το τρίγωνο της Λύτρωσης χωράει στο ρόμβο του Τιτανίου αν πούμε ότι το λευκό του Βούδα δεν είναι υπεύθυνο για το κώνειο του Σωκράτη.

Υ.Γ. Η στιγμή δημιουργεί το Χρόνο και η ανάμνηση τον επαναφέρει ως λοξή πορεία του βέλους της σταθεράς της Μνήμης του στο Χώρο. Αποκλείεται να έχει μία μόνο κατεύθυνση όταν η ίδια η Γη κρύβει διαστάσεις άγνωστες στο Χρόνο, από πλευρά παρατήρησης, αλλά συμβατές με το Χώρο, ''άοσμες'' στις μηχανές του αίματος προπέλες, σιδηρούν παραπέτασμα, ανθρώπους. Η Φαντασία ορίζει τις τομές διεξόδων των νευμάτων των πυριτικών των νεύρων εντάσσοντάς τες στις Πύλες της πυκνότητας των ρευμάτων όλων των ειδών Αέρα. Όσο η Γη είναι άρρωστη η φυσική λειτουργία της Μαγείας της δε θα μπορέσει ποτέ να εξηγήσει τις διαστάσεις της. Πόσο μάλλον το Χωρόχρονο της μέχρι το Όζον.

Μπορεί και χαζομάρες......

Το φράγμα του Χρόνου εξαρτάται από την ταχύτητα, όλων των ειδών, τη σκέψη. Η σκέψη ορίζει τη μάζα μέσω του συναισθήματος του Ήχου, κι εδώ λογικά μπαίνει ο χρόνος ως φθορά χρωμάτων σύμπτυξης νετρονίων ως ιστός και ρίζες δέντρων.Το να αποδομήσεις το Χρόνο σημαίνει ότι διασπάται ο υδρογονάνθρακας της ταχύτητας του πέους χωρίς τον Έρωτα ως Οξυγόνο. Μέσα στο Χάος αυτό μπορεί να δημιουργήσει το γέλιο του μπεζ του He δημιουργώντας Ήλιους στο Σκοτάδι. Όμως δεν μπορεί να διασπαστεί παρά μόνο να δημιουργήσει ολογράμματα με ακτινοβολίες πέραν του ανθρώπινου Ορατού. Το ολόγραμμα είναι εφικτό στο ορατό φάσμα στη Γη όταν το σώμα διασπάται στη χρυσή τομή, χωρίς επαφή, ως εμβαδόν του σώματος χωρίς όγκο αλλά επιφάνεια κάθετη στη μέση της μάζας ως διαφάνεια. Ο όγκος ως σπέρμα στο Χωρόχρονο στηρίζεται στο Νάτριο και στο πράσινο του χλωρίου στο Σύμπαν....εφόσον ο Χώρος και ο Χρόνος έχουν δημιουργήσει μία ή περισσότερες συνειδήσεις ταύτισης ηλεκτρικών φορτίων, κυρίως θαλάσσιων Νότιων πόλων Πλανητών, χωρίς τον άξονα του ουδέτερου φορτίου και ίσως άξονα της Γης. Εκτός αν το ουδέτερο φορτίο προϋποθέτει διαύγεια στο Σύμπαν και στη Γη εγκράτεια ως Ήθος. Το Χάος είναι η απόδειξη ότι το ''λαχανί'' PH του αίματος χημικών ενώσεων αλκαλικών δεσμών γάλατος οξύ, είναι ένας τύπος Ύπαρξης τριβής της τροχαλίας (τοξικής) του Άνθρακα με γράπωση του Υδρογόνου ενάντια στους Ναζί για απώλεια πετρελαίου. Η κόψη αυτή σκίζει την ισορροπία της εντροπίας του π και δημιουργεί τα Δάση από την Ηλιαχτίδα. Ο φαλλός και η δύναμή του στηρίζονται στο αίμα. Συμπαντικά θα μπορούσε να είναι και το κέντρο του κύκλου ως πρίσμα άλατος κρυστάλλων των πάγων, με ευνουχισμό όμως των νεύρων θηλυκών έμβιων πλασμάτων και αρχή υπερκαινοφανών  αστέρων του κόκκινου των παραμυθιών, εξαιτίας της τριαδικότητας του Σύμπαντος ως Ερωτισμός, με αναφαίρετο δικαίωμα επιλογής.

Μπουμπουλίνα

Δεν υπάρχει κόσμος χωρίς την Αρμονία των Δασών. Η ίδια η Μουσική σ'ενα ρυάκι, λόγου χάρη με τζιτζίκια, είναι όργανο των ήχων δημιουργίας των σκιών. Τα μαθηματικά ορίζουν τον πόλεμο της αποδεντροποίησης ως μη σταθερά του λόγου που κρύβει το τετράγωνο του π και το κελάηδισμα των Αηδονιών πάνω στην Ποίηση, που κέρδισε καλύπτοντας τη χρυσή τομή με φονικά ένστικτα για αρχή. Η Εξουσία είναι απλά η διαστροφή της αναπαραγωγής των λιονταριών π.χ. αρπακτικών, των Βερμούδων ως μεταφορά της ύλης μέσω ενός τριγώνου που έθεσε λοξά την Ομορφιά της Άγριας Φύσης καλά κρυμμένων Μυστικών. Ο σκοταδισμός της αρχής μιας χιλιετηρίδας των τιμών κρύβει Γνώση Διδαχής μιας Πανάρχαιας Αλήθειας Παν, που όρισε το σκίσιμο των γαλάζιων Ουρανών για ένα γκρι μαστιγωμένης αλόγας, της καύλας Αρετή, σ'ένα κόσμο Εννοιών που χάθηκε από κατάρες δεμένη στο κλουβί..όταν έπρεπε απλά να καλλωπιστεί και να χτενίσει το μαλλί, επειδή οι τρίχες διεκδικούν το τέρμα των voodoo και αναζητούν τον ίδιο το χορό Σαμάνων συμφιλίωσης φυλών. Για ποιά  Ευρώπη τώρα θα παλέψεις NASA, όταν ήδη κέρδισε η μουσμουλιά για το σπουργίτη? ίσως απλά και για ένα φρέσκο νόστιμο τζατζίκι. Τα 7 Θανάσιμα Αμαρτήματα είναι η ίδια η τροφή, κάτι που γνωρίζουν καλά οι ισχυροί, ως παράνομοι σπόροι παραδοσιακοί. Σιγά το Άγιο Φως, ε Μαριχουάνα?
Για τη Μαρία Κακογιάννη