Το φράγμα του Χρόνου εξαρτάται από την ταχύτητα, όλων των ειδών, τη σκέψη. Η σκέψη ορίζει τη μάζα μέσω του συναισθήματος του Ήχου, κι εδώ λογικά μπαίνει ο χρόνος ως φθορά χρωμάτων σύμπτυξης νετρονίων ως ιστός και ρίζες δέντρων.Το να αποδομήσεις το Χρόνο σημαίνει ότι διασπάται ο υδρογονάνθρακας της ταχύτητας του πέους χωρίς τον Έρωτα ως Οξυγόνο. Μέσα στο Χάος αυτό μπορεί να δημιουργήσει το γέλιο του μπεζ του He δημιουργώντας Ήλιους στο Σκοτάδι. Όμως δεν μπορεί να διασπαστεί παρά μόνο να δημιουργήσει ολογράμματα με ακτινοβολίες πέραν του ανθρώπινου Ορατού. Το ολόγραμμα είναι εφικτό στο ορατό φάσμα στη Γη όταν το σώμα διασπάται στη χρυσή τομή, χωρίς επαφή, ως εμβαδόν του σώματος χωρίς όγκο αλλά επιφάνεια κάθετη στη μέση της μάζας ως διαφάνεια. Ο όγκος ως σπέρμα στο Χωρόχρονο στηρίζεται στο Νάτριο και στο πράσινο του χλωρίου στο Σύμπαν....εφόσον ο Χώρος και ο Χρόνος έχουν δημιουργήσει μία ή περισσότερες συνειδήσεις ταύτισης ηλεκτρικών φορτίων, κυρίως θαλάσσιων Νότιων πόλων Πλανητών, χωρίς τον άξονα του ουδέτερου φορτίου και ίσως άξονα της Γης. Εκτός αν το ουδέτερο φορτίο προϋποθέτει διαύγεια στο Σύμπαν και στη Γη εγκράτεια ως Ήθος. Το Χάος είναι η απόδειξη ότι το ''λαχανί'' PH του αίματος χημικών ενώσεων αλκαλικών δεσμών γάλατος οξύ, είναι ένας τύπος Ύπαρξης τριβής της τροχαλίας (τοξικής) του Άνθρακα με γράπωση του Υδρογόνου ενάντια στους Ναζί για απώλεια πετρελαίου. Η κόψη αυτή σκίζει την ισορροπία της εντροπίας του π και δημιουργεί τα Δάση από την Ηλιαχτίδα. Ο φαλλός και η δύναμή του στηρίζονται στο αίμα. Συμπαντικά θα μπορούσε να είναι και το κέντρο του κύκλου ως πρίσμα άλατος κρυστάλλων των πάγων, με ευνουχισμό όμως των νεύρων θηλυκών έμβιων πλασμάτων και αρχή υπερκαινοφανών αστέρων του κόκκινου των παραμυθιών, εξαιτίας της τριαδικότητας του Σύμπαντος ως Ερωτισμός, με αναφαίρετο δικαίωμα επιλογής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου