Τρεις φίλοι ξεκινήσανε να κάνουν τη ζημιά τους..Ο πρώτος και καλύτερος, θαρρώ πως Χάρο λέγανε, τον βάφτισαν σοφό για τα λεγόμενα του..φοβήθηκαν πως πέθανε, γιατί τον εζηλεύανε, μα αυτός σαν στρατηγός είχε τα σχέδια του..Ο Θάνατος ο δεύτερος, καλός θαρρώ πως ήτανε, πιστός σα σκύλος και σκιά του..Ο τρίτος όμως ο χειρότερος, ο Ψόφος σαν τον τρέμανε, τα ριζικά του κόσμου ήθελε δικά του...Ξεκίνησε ο πόλεμος και όλο και παλεύανε, τα πεπρωμένα της ζωής να αδράξουν στα φτερά τους..Στα δίχτυα τους οι άνθρωποι, σαν της ματιάς το πρώτο αντίκρυσμα, να πέσουνε βαθιά στα κόκκαλά τους..ο Ψόφος τους επάγωνε και διάκριση δεν έκανε, μα πώς ο Χάρος και ο Θάνατος θα τον εδιώχνανε μακριά τους!..Συνομωτήσανε κρυφά στη μάνα γη μπροστά ορκίστηκαν και όρισαν τη λευτεριά τους..Τρελλοί, πιστοί αριστεροί και όσοι της γης την ομορφιά λατρέψανε, τη γλύκα της και τα νερά της, από του Ψόφου τη ματιά γλιτώσανε και σώθηκαν από το πέρασμα του..