ΤΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ

Ο Μιχάλης και η Δήμητρα..ή μήπως Δημήτρης!..στέκονται μπροστά σε σκαλοπάτια.

Μ - Πάρε μία βαθιά ανάσα.

Δ -Ε!?

Μ - Πάρε μία βαθιά ανάσα κι ανέβα!

Δ - Πού?

Μ - Προς τα πάνω.

Δ - Τί έχει πάνω?

Μ - Δε θες να μάθεις!?

Δ - Δεν ξέρω ακριβώς.

 (παύση)

Μ - Δεν είσαι περίεργος!?

Δ - Δε λένε ότι η περιέργεια σκοτώνει?

Μ - Είσαι αδιόρθωτη.

Δ - Φοβάμαι.

Μ - Τί φοβάσαι?

Δ - Την ανάσα.

Μ - Δηλαδή?

Δ - Δεν ξέρω.

Μ - Τί δεν ξέρεις?

Δ - Το πώς.

Μ - Το πώς να πάρεις μία βαθιά ανάσα?

Δ - Ναι...φοβάμαι.

Μ - Μα είναι απλό...μία βαθιά εισπνοή από τη μύτη.

Δ - Ναι το ξέρω..αλλά φοβάμαι.

Μ - Τί φοβάσαι? να ανέβεις?

Δ - Την ανάσα.

Μ - Μα γιατί?

Δ - Σημαίνει ότι θα πρέπει να κάνω ένα βήμα.

Μ - Ναι..συνήθως έρχεται και δεύτερο.

Δ - Ναι αλλά φοβάμαι.

(παύση)

Δ - Αυτό το πρώτο βήμα.

Μ - Μπορεί να είναι ωραία προς τα πάνω.

Δ - Νιώθω καλά εδώ.

 Μ - Μα δε θες να ανέβεις?

Δ - Ναι αλλά προς τα πού?

Μ - Αχ! Ο φόβος για το πάνω?

Δ - Όχι για την ανάσα.

Μ - Για το άγνωστο?

Δ - Για το σκαλοπάτι.

Μ -Μα μπορει να είναι ωραία.

Δ - Και αν δεν είναι?

Μ - Δεν πειράζει.

Δ - Μα νιώθω καλά εδώ.

Μ - Μα γιατί να φοβάσαι να πάρεις μία βαθιά ανάσα?

Πάνω πας όχι κάτω.

Δ - Μπορεί να πέσω. Είμαι καλά εδώ. Δεν είμαι έτοιμη.

Μία βαθιά ανάσα σημαίνει και προσδοκία.

Μ - Μπορεί και κουράγιο ή θάρρος.

Δ - Ίσως και θράσος. Αφού δεν είμαι έτοιμη.

Μ - Θα πνιγείς στις ανασφάλειες σου.

Δ - Όχι απλά δεν είμαι έτοιμη. Μόλις πριν λίγο καιρό είχα κάνει ένα βήμα,

μου βγήκε καλά.Τώρα το να ανέβω μου προκαλεί ενοχές.

Ίσως το νιώθω σαν έπαρση.

Μ - Οπότε τί θες να κάνεις?

Δ - Μ ' αγαπάς?

Μ - Αυτό είναι το θέμα?

Δ - Πάντα δεν είναι?

(παύση)

Μ - Αφού το ξέρεις.

Δ - Μπορείς να μου το πεις? Φοβάμαι.

Μ - Τί φοβάσαι?

Δ - Την πτώση.

Μ - Όσο πιο βαθιά τόσο πιο ψηλά.

Δ - Αγκάλιασέ με.

(σύντομη αγκαλιά και λίγο αμήχανη)

 Δ -Όχι έτσι. Όπως πραγματικά με αγαπάς.

Μ - Μανάρι μου κουράστηκα. Άντε πάμε.

Δ - Σε παρακαλώ αγκάλιασέ με.

Μ - Πάω λίγο πίσω.

Δ - Αν αυτό έχεις ανάγκη....Μα εσύ πας πολύ πίσω!

Μ - Κουράστηκα.

Δ - Το ήξερα ότι είμαι ανάγκη. Τί είναι αυτό που θες?

Μ - Να ανέβω.

Δ - Με θες παρέα?

Μ - Αφού φοβάσαι.

Δ - Αν μ ' αγαπάς δε θα φοβηθώ.

Μ - Και η ανάσα?

Δ - Κι εγώ κουράστηκα.

Μ - Τί θες να πεις?

Δ - Κι εγώ κουράστηκα. Νομίζω θέλω να ανέβω μόνος μου. Εσύ?

Μ - Έχω ανάγκη να γυρίσω πίσω....σήμαινες πολλά.

Δ - Γεια σου ομορφιά μου.

Μ - Ωραία ήταν.

Δ - Ναι..πρέπει να φύγω.

Μ - Προς τα πού?

Δ - Προς τα πάνω. Νιώθω ότι θέλω να ανέβω

τρέχοντας. Εσύ?

Μ - Έχω ανάγκη να γυρίσω πίσω.

 Δ - Γεια σου.

(δίνουν μία ζεστή αγκαλιά)

Δ - Σ ' αγάπησα.

Μ - Σ ' αγαπάω.

Δ - Γεια..ανεβαίνω..

(παίρνει μία βαθιά ανάσα και ανεβαίνει τρέχοντας

με ένα πλατύ χαμόγελο..ο Μιχαλης την κοιτάει δακρυσμένος)