Ο θάνατος..πέραν του ότι είναι ένα καθαρά προσωπικό ζήτημα..έχει ερμηνευτεί με άπειρους τρόπους από τότε που υπάρχει ο άνθρωπος..θα ήθελα να πιστεύω ότι ακόμα και σε αυτόν υπάρχει μία μαγεία..με την έννοια ότι η ενέργεια της ύπαρξης διατηρείται και μεταφέρεται ακόμα και όταν η ύλη έχει αρχίσει να σαπίζει..η τρομάρα μου γι αυτόν ήταν τόσο μεγάλη που έφτασα στο σημείο να προσπαθήσω να τον ερμηνέψω, ακόμα και να αποφασίσω για τους νεκρούς σε ένα μου ψυχωσικό επεισόδειο, ως αντίστοιχος μεσσίας ή αντίχριστος..ένα και το αυτό..ωστόσο οι μεταφυσικές εμπειρίες που είχα μου υπέδειξαν ότι δεν μπορεί κάτι παίζει..στο Θιβέτ μπορεί και να το έχουν λύσει αυτό το θέμα..το μόνο που μπορώ να κάνω ωστόσο είναι να ζω τη στιγμή και να καταθέσω τα συμπεράσματά μου από τις εμπειρίες που είχα..μου τυχαίνει..τώρα δεν ξέρω αν είναι άμυνα αυτό..να μπορώ να διαβάσω την ενέργεια ενός νεκρού σε μία κηδεία..και το περίεργο είναι ότι ποτέ η ενέργεια που λαμβάνω δεν είναι η ίδια..και όχι ότι γίνεται κάτι μυστηριακό ή πέφτω σε έκσταση..απλά πολλές φορές μου χει τύχει να ανατριχιάζω όταν γίνεται μία κηδεία και σκέφτομαι εκείνη τη στίγμη πού να πήγε ή εύχομαι να είναι κάπου καλά..ανθρώπινα και λογικά αυτά..απλά αυτήν την ανατριχίλα την έχω ταυτίσει με επικοινωνία με την ψυχή του αναπαυόμενου..τρελλά πράγματα ή πολλή φαντασία..ποτέ δεν ξέρεις μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο ανθρώπινος εγκέφαλος..και αν το τραβήξω λίγο παραπάνω τότε ναι υπάρχουν αυτοί που θα γίνουν άγγελοι και αυτοί που θα γίνουν σκιές..βέβαια αυτό μόνο χιουμοριστικά μπορώ να το δω γιατί κι εγώ φοβάμαι πολύ να πεθάνω και όταν έχασα δύο φίλους μου έκλαψα πολύ..ίσως γι αυτό γυρνάει το μυαλό..βέβαια τις δυνατότητες του εγκεφάλου δεν τις γνωρίζουμε όλες ακόμα..μόνον ίσως οι σχιζόφρενείς και οι μανιοκαταθλιπτικοί..απλά το σύμπαν μας και η γη δεν είναι πλέον υπερευαίσθητα και το μυαλό αντιδράει..έχουμε βιάσει κάθε τί μαγικό σε αυτήν την ύπαρξη..γι αυτό σαλτάρουμε..τώρα όσον αφορά στο θάνατο πραγματικά εύχομαι να βρίσκουμε εκεί την απόλυτη και μόνιμη ευτυχία..είναι ένα θέμα πάντως για το οποίο δε θέλω να μακρηγορήσω γιατί είναι πολύ ευαίσθητο..μπορώ μόνο να αναφερθώ σε εμπειρίες μου..μεταφυσικές ή ρομαντικές..απλά θα το θέσω αλλιώς..πρέπει να δούμε τα δέντρα με τελείως διαφορετικό τρόπο γιατί κρύβουν μυστικά και χαρακτήρες αιώνων..άλλωστε ο πόλεμος της γης και των ζώων ενάντια στην ανθρωπότητα θα είναι δικό τους κάλεσμα..όλα είναι θέμα ενεργειών..πομπών και δέκτων..με τη σκέψη γίνεται το πρώτο και με τις αισθησεις το δεύτερο..μεταφέρονται ως συναίσθημα..η ψυχωτική επικοινωνία που λέγαμε..είναι θέμα μέτρου και υπερευαισθησίας..αλλά τα ξαναείπαμε αυτά..φιλιά:)