Η αισιοδοξία άραγε, συμβαδίζει με την ελπίδα!?..ή μπορουν να λειτουργήσουν ανεξάρτητα?..όπως έχω ξαναγράψει δε μου αρέσει η ιδιότητα και ιδιοσυγκρασία της ελπίδας..ωστόσο έχω την ανάγκη να είμαι αισιόδοξη..είναι θέμα λοιπόν εκπεμπόμενης ενέργειας στο σύνολο ή μόνο σκέψης!?..σαφώς η ψυχολογία παίζει ρόλο..αλλά νομίζω άλλο να ελπίζεις κι άλλο να σκέφτεσαι και κυρίως να αισθάνεσαι θετικά..η ελπίδα πιστεύω προϋποθέτει και μία ανάλυση και προεργασία ενώ η αισιοδοξία μπορεί να είναι απλά ενέργεια που εκπέμπεις και κατά συνέπεια δέχεσαι..σαφώς μπορεί να εμπεριέχει και μία προκατάλληψη ή πρόληψη..ειδικά τις δύσκολες εποχές που ζούμε τώρα..ανέκαθεν υπήρχε η τάση να πιαστεί κανείς από κάπου ή κάτι..εγώ για παράδειγμα το χα ρίξει στις χαρτορίχτρες..ίσως τελικά ο φόβος του θανάτου και μόνον ωθεί τους ανθρώπους στο να τρελλαθούν..όλο αυτό το άγνωστο!..πρέπει να κάνεις πράγματα και όχι απλά να υπάρχεις όπως λέει κι ένας γνωστός μου..οπότε κρατάς απλά τα καλά.πάντα απέρριπτα ολόκληρη την ύπαρξη κάποιου, απλά και μόνο για να ξεχάσω τις πληγές..είτε φίλος είτε εραστης ήταν..όμως αυτό τελικά αποδείχτηκε απάνθρωπο για μένα..είχα γίνει μισάνθρωπος..κρατώντας τα καλά του παρελθόντος ανοίγεις τις προϋποθέσεις να αγαπάς..τόσο τον εαυτό σου όσο και τους ανθρώπους δίπλα σου..έτσι κι αλλιώς ξέρεις πότε θα αποφύγεις κάτι αρνητικό ή λάθος με τα χρόνια..σύμφωνα με έναν φίλο μου δεν υπάρχουν λάθη..αν κρίνω από την κριτική των γονιών μου είμαι γεμάτη λάθη..ίσως γι αυτό έχω τόσο μεγάλη ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης και ματαιοδοξίας..όλα παίζουν το ρόλο τους..ίσως τελικά όλα αυτά έπρεπε να συμβούν..Μάρθα Βούρτση όπως με έλεγε η οικογένεια μου..είναι θέμα συντηρητισμού κι αυταρχισμού στο πόσο ανοικτά θα δεις ή όχι έναν άνθρωπο..κι αυτό το βίωσα και το βιώνω στο πετσί μου..απλώς πλέον προσπαθώ να μη με ενδιαφέρει η γνώμη του τρίτου..είμαι αυτή που είμαι και ξέρω ότι λίγοι θα με μάθουν και πολλοί λιγότεροι θα με εμπιστευτούν..το να λες σ αγαπώ είναι εύκολο..πώς γίνεται όμως να το βιώνεις κιόλας..μπορεί να παρασύρεσαι από ανασφάλεια και μοναξιά αλλά η αγάπη είναι χαρά..το φοβάμαι τον πόνο που προκαλεί..δεν ξέρω να διαχειριστώ ακόμα το μεγαλείο της ανθρώπινης φύσης αλλά και την ατέλεια του..θα έπρεπε να είμασταν μάγοι και μικροί θεοί όχι πρόβατα ή στρατιωτάκια..αυτοπεποίθηση!..εύχομαι να κερδίσω πίσω το χιούμορ μου και τον αυτοσαρκασμό μου..απλά έχω δεχτεί ότι η πορεία μου θα είναι δύσκολη..στηρίζομαι στην τύχη του ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο..to do not to be..είχε δίκιο ο ναυτάκος...to love is to be, to be is to do, to do is to love and speak..arts and creativity...DANCE!!:)