Το συναίσθημα ανατινάζει τη σφαίρα ή την κρούση της σκέψης. Πυροβολισμός είναι η σκέψη και λογικά η ταχύτητα της είναι πεπερασμένη. Ιδού η ταχύτητα του φωτός! Η σκέψη δηλαδή είναι η μάλαξη της κινητικής ενέργειας της ύλης της ψυχής πάνω στην ύλη της σάρκας. Η σκέψη δημιουργεί ύλη. Την ύλη της ψυχής πάνω στο δρόμο της καρδιάς. Ο δρόμος αυτός είναι μία οριζόντια ευθεία σε σχέση με τα κβαντικά σύρματα όπου προκύπτει η μάζα της ψυχής. Αν η ψυχή κρύβει χρυσό τότε αυτός είναι και το σημείο τομής του απείρου της μέσα στα όρια της ταχύτητας του φωτός. Κάπως έτσι δημιουργείται το αλώβητο στερέωμα της.
Με λίγα λόγια η λάμψη των φωτονίων περιορίζεται στην ύπαρξη από τον άνθρακα και αρχίζει η φθορά και ταξινόμηση των λάμψεων των μετάλλων. Τα ηλεκτρόνια που κουβαλούν τα μέταλλα ορίζουν και τις έννοιες στα χρώματα των αντανακλάσεων του Νικελίου πάνω στα πρωτόνια, ίσως του Χακί, ίσως απλά των αμινοξέων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου