Ο Χώρος στο Χρόνο είναι ένα τζάμι που σπάει. Δεν αντέχει ο Χρόνος χωρίς το Σιελ Λευκό. Το πρώτο Σ'αγαπώ, και όχι μόνο. Κάπως έτσι ο άνθρακας είναι το πλην, αν υπάρχει, όπως και το Μαύρο. Η οργανική ύλη αντανακλάται πάνω στο Νικέλιο του Χακί, ολόκληρου. Το κρακ του τζαμιού του Χώρου στο Χρόνο το κάνει ο παρελθοντικός χρόνος. Το πλην είναι λογικά το αρνητικό φορτίο. Το τελευταίο φέρει το Ροζ Γκρι, το αλάτι στο νερό. Δεν ξέρω αν πρόκειται για τη θάλασσα και για την αναγωγή των πρωτονίων. Ο άνθρακας στη χλωρίδα έφερε τη βία. Κάπως έτσι επιβιώνει η αισιοδοξία, το Ροζ Λευκό. Μπαίνει Κίτρινο στο Ροζ Λευκό και αν μπει το Μπεζ τότε η φράουλα που προκύπτει από τη διαταγή του Ροζ, θα αφήσει στίγματα στο ήλιο (He). Τα στίγματα αυτά είναι τα μέταλλα. Είμαστε μέταλλα και ο ιοντισμός μας άχρονος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου