Πότε αντιλαμβάνεσαι κάποιον και πότε παρερμηνεύεις?..είναι μερικοί άνθρωποι που δεν μπορώ να τους διαβάσω..δεν μπορώ να διαβάσω το βλέμμα τους και αν νιώσω ότι γίνεται αυτό αυτομάτως φοβάμαι και είναι σα να τρελλαίνομαι..δεν έχω εμπνευση να γράψω τίποτα λίγο πιο δημιουργικό..μόνον εφόσον έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, νομίζω διαβάζεις πιο εύκολα τους άλλους..η αντίληψη του συναισθήματος μπορεί να λειτουργήσει και παρεμηνευτικά..δεν ξέρω..νιώθω το σώμα μου και το πρόσωπό μου στεγνό..δεν υπάρχει τίποτα που να με κάνει να νιώσω όμορφα..και πιέζω τον εαυτό μου να νιώσει και σπάνε τα νεύρα μου..χάνεται η υπομονή μου..τα θέλω όλα και τα θέλω τώρα..βιάζομαι λες και δεν υπάρχει μαγεία και υπομονή μέχρι να αντιληφθείς τον άλλο..βέβαια αν χαίρομαι για κάτι είναι που έγινα λίγο πιο σκληρή πάλι..φοβάμαι να ανοιχτώ και να με αφήσω τελείως ελεύθερη..αν κάτι με ενοχλεί είναι να μη νιώθω άνετα με τους ανθρώπους που έχω γύρω μου.. είναι και τα λόγια που μπορεί να σου βάλει ο καθενας..καμία απολύτως έμπνευση καμία απολύτως μαγεία..γιατί θα πρέπει να ερωτεύεσαι για να το δεις αυτό?..για να το νιώσεις και να το βιώσεις..όλοι περνάμε τις ψυχωσούλες μας..από κει και πέρα είναι θέμα ευαισθησίας ο βαθμός στον οποίο το φοβάσαι αυτό..γιατί θα πρέπει να πληγωνόμαστε?..και τί ακριβώς είναι το συναίσθημα του πόνου?..αν το αναλύσουμε μπορεί να αποδειχθεί και φόβος..ο φόβος της απώλειας και της μοναξιάς..ίσως της ασφάλειας που μπορεί να νιώθεις..ή έχεις ανάγκη..και πότε νιώθεις ασφαλής με τον εαυτό σου?..σίγουρα όταν του έχεις εμπιστοσύνη..μήπως είναι θέμα φιλοδοξιών?..βέβαια οι συνθήκες που ζούμε τώρα δε βοηθάνε καθόλου..να με δω όταν τελειώσει η σύμβαση!..δεν έχω ίδέα τί από όλα..και η αυτογνωσία πότε έρχεται?..ωριμάζεις νομίζω όταν δεχτείς τον εαυτό σου..νομίζω δεν τον μαθαίνεις απόλυτα ποτέ..έχουν βγει όλες οι ανάσφαλειες μου στην επιφάνεια..δέχομαι απλά ότι όλα είναι θέμα ευαισθησίας..οι πληγές είναι για να σου θυμίζουν..έτσι μου είχε πει ένας φίλος..και ότι δεν υπάρχουν λάθη..δυστυχώς μάλλον δε μαθαίνω ποτέ από τα λάθη μου..ή μάλλον ξεχνάω εύκολα:)..ίσως είναι απλά θέμα χρόνου..πίστη κι ευαισθησία..έχω χάσει την πίστη μου στους ανθρώπους..φοβάμαι τα κόμπλεξ που σου δημιουργούν..έλεγχος κι επιλογές..δεν έχω ιδέα..τώρα ακόμα και το blog μου φαίνεται ανούσιο..όλα όσα πριν λίγο καιρό τα θεωρούσα όμορφα και μαγικά τώρα τα βλέπω ανούσια..μάλλον οι συνθήκες που υπάρχουν στην αγορα εργασιάς θα πρεπε να με απασχολούν και όχι οι συναισθηματικές ανοησίες..τέλος πάντων..όλοι περνάμε φάσεις..ο χρόνος θα δείξει..καλο απόγευμα