Είδα σήμερα μία ταινία μικρού μήκους του Παζολίνι και με έβαλε λίγο σε σκέψεις. Βασικά μου άφησε μία γλυκιά γεύση και μου έμεινε μία ατάκα..ότι όταν μιλάς για τα συναισθήματα αυτά χάνονται..πάντα μιλούσα γι αυτά και ίσως γι αυτό άδειαζα..διαπίστωσα επίσης ότι με την έλλειψη υπομονής πιέζεις ταυτόχρονα τον εαυτό σου να νιώσει πράγματα τα οποία δεν έχουν ωριμάσει..όπως επίσης φταίνε και οι απαιτήσεις που μπορεί να έχεις από τους ανθρώπους..γενικά νιώθω καλά και είχε δίκιο ένας γνωστός μου..βάλε στόχο ότι θα φύγεις από το πατρικό μέσα σε ένα χρόνο και μέχρι τότε κάνε τα κουμάντα σου..τουλάχιστον δε θα χρειαστεί να παρακαλέσω κανέναν για δουλειά όταν θα τελειώσει η σύμβαση..εύχομαι απλά να είναι δημιουργικός ο χειμώνας..μοναχικός θα είναι σίγουρα γι αυτό δε με ενοχλεί που θα γυρίσω πίσω..αρκεί βέβαια να μη σπάσουν τα νεύρα μου..σκεφτόμουν τις προάλλες ότι όσο πιο πολύ ταυτίζεσαι με έναν άνθρωπο τόσο πιο πολύ δένεσαι..και ότι η σκέψη έχει να κάνει με καταστάσεις πέραν του ότι τις βιώνουμε αλλά ταυτιζόμαστε συγχρόνως..δεν ξέρω μπορεί να είναι και χαζά αυτά που λέω..ή γνωστά..αλλά νομίζω όσο λιγότερο μιλάς για τη χαρά τόσο περισσότερο τη νιώθεις..δε χρειάζεται να λες τα πάντα..στον πόνο όμως τί γίνεται?..ή στον πληγωμένο εγωισμό..ίσως τότε καλά να πάθεις που ανεχόσουν μία κατάσταση που δεν ήταν αμοιβαία..ίσως  είχε δίκιο ένας φίλος μου όταν μου είπε ότι πρέπει να φιλτράρεις τον άλλο..περνάω μία non sex φάση και για αυτό νομίζω βλέπω τα πράγματα λιγότερο συναισθηματικά..έχω αρχίσει να συνηθίζω τη μοναξιά και να είμαι καλά με την επιφάνεια στις διαπροσωπικές μου σχέσεις..έτσι κι αλλιώς μία σχέση δοκιμάζεται με το χρόνο..οφείλω να νιώσω ασφαλής με τον εαυτό μου ώστε να φύγει αυτή η αίσθηση βολέματος και ίσως βαρεμάρας..το μόνο σίγουρο θέλω να αποφύγω τα κόμπλεξ..ο εγωισμός δημιουργεί πολλά..και πότε είσαι σε θέση να τον αποβάλλεις?..μάλλον ποτέ..το χιούμορ είναι μία καλή λύση..έχω πολύ καιρό να αυτοσαρκαστώ..νιώθω ότι εκτίθεμαι..κι εκει διαπιστώνω την απομόνωση μου..το σύνδρομο δε με καταλαβαίνει κανείς..νομίζω θέλουμε και κλαιγόμαστε όταν δεν έχουμε αυτοεκτίμηση..και η αυτοπεποίθηση πόσο απέχει από την έπαρση?..είναι πολυδιάστατος ο άνθρωπος και ο καθένας θα το σκεφτεί υποκειμενικά..προσωπικά δε θέλω να ανέχομαι καταστάσεις..με καταπιέζει αυτό και με κομπλάρει..μου δημιουργεί τρομερά κόμπλεξ..άλλα λόγια να αγαπιόμαστε με λίγα λόγια..αλλά αν έπρεπε να βρω ένα νόημα με μία ψυχρή λογική θα έλεγα ότι χρειάζεται απλά αισιοδοξία..απο΄κει και πέρα στη φάση που είμαι τώρα δεν μπορώ να δω καμία απολύτως μαγεία τριγύρω μου..εύχομαι να περάσει αυτό..υπάρχουν πάντα και τα κενά..η έμπνευση για δημιουργία είναι ότι μου λείπει πιο πολύ..από κει και πέρα τί θεωρεί ο καθένας έμπνευση και τί δημιουργία είναι σχετικό..δεν έχω υλικό!!!!...κενό και ορθολογισμός..η σεξουαλικότητα είναι η πηγή της έμπνευσης και της ομορφιάς..της ίδιας της μαγείας της ζωής..και τώρα το πολύ να νιώσω τόσο όμορφη και σεξουαλική όσο ένα ξεραμένο φύλλο δέντρου..τουλάχιστον ακόμα είμαι μέρος του δέντρου..ευχομαι να είναι απλά μία φάση..καλό βράδυ..