Να'μαι πάλι μπροστά στον υπολογιστή:)η αλήθεια δεν μπορείς να γράφεις και κάθε μέρα..τουλάχιστον όχι εγώ..δεν έχω ιδέες εύκολα..χρειάζεται να έχουν συμβεί κάποια πράγματα μέσα στη βδομάδα ή έστω μέσα σε λίγες μέρες, διαφορετικά επαναλαμβάνεσαι..όλη μέρα σήμερα περίμενα πώς και πώς αυτήν τη στιγμή και τώρα έχω μπλοκάρει..τόσες πολλές σκέψεις και κάποιες έντονες εμπειρίες που δεν ξέρω πώς να αρχίσω..έβαλα γαλλικό ραδιοφωνάκι και..νομίζω πάω να φτιάξω έναν καφέ:)..έτοιμη!!..αν και με λίγη γκρίνια..αλλά τέλος πάντων..αυτομάτως ωστόσο μου ήρθε στο μυαλό η λέξη ''κριτική''..πότε ένας άνθρωπος είναι ικανός να κρίνει!?και γιατί στην τελική το κάνει!?..οφείλεται στο συντηρισμό ή στον αρνητισμό που κουβαλάει ο καθένας!?..ή και στα δύο!?..δε νομίζω ότι έχει να κάνει με την εμπειρία, γιατί τότε συμβουλεύεις..άλλο να λες τη γνώμη σου εφόσον σου ζητηθεί και άλλο να κρίνεις..τη σιχαίνομαι την κριτική..ειδικά όταν νιώθω ευάλωτη...αντίλαμβάνομαι δηλαδή όλη μου την υπερευαισθησία..μόνο κόμπλεξ και συμπλέγματα μου δημιουργεί..και μάλιστα υποτακτικά....κανείς δεν μπορει να μιλήσει για τον εαυτό του..ούτε και να συγκριθεί..μόνον οι πράξεις σε επιβεβαιώνουν..όπως και σε ακυρώνουν..τέλος πάντων δεν είναι εκεί η ουσία..όχι τουλάχιστον σε αυτό που έχω κατά νου..πρόσφατα διάβασα την ανθρώπινη κωμωδία του Ουϊλλιαμ Σαρογιάν..είχα χρόνια να νιώσω τόση ομορφιά, ευαισθησία και αθωότητα σε ένα βιβλίο..διαβάζοντας το, συνειδητοποίησα πόσο καχύποπτοι έχουμε γίνει όλοι αναμεταξύ μας και πόσο βίαιη και σκληρή έχει γίνει η ζωή μας..ειδικά τωρα μετά από όλα αυτά τα τελευταία γεγονότα άντε να πείσεις ότι η μετανάστευση είναι μέσα στα πλαίσια των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων!..όπως και των ζώων..κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο με μίσος και καχυποψία..στην πλεοψηφεία μας τουλάχιστον..η αθώοτητα έχει γίνει κάτι σπάνιο..όπως και το να είσαι αγνός..όλοι έχουμε τα πάντα μέσα μας..απλά με διαφορετικά όρια ο καθένας..κάτι σαν ελατήριο..γι'αυτό προσπαθώ να μην το σκέφτομαι και να ξεχνάω..απλά πλέον αποφεύγω ότι δημιουργεί ενοχές στη συνείδησή μου καθαρά και τα στερεότυπα που εμφυτεύει η κοινωνία ή οι θεσμοί στον καθένα από μας..άλλωστε κατά τη γνώμη μου το στερεότυπο ή το κόμπλεξ ή η ανασφαλεια είναι νεκρές ενέργειες..σκοτωμένες όπως τις λέω...κι εκεί έρχεται ο συντηρητισμός και ο συμβιβασμός..είναι επιλογή του καθενός να δημιουργήσει το μικρόκοσμο που λαχταρά η καρδούλα του..και όσα λιγότερα κόμπλεξ και ανασφάλειες τόσο πιο γλυκός είναι αυτός ο μικρόκοσμος..με ανθρώπους που αγαπάς..εμπιστεύεσαι κι επικοινωνείς..και πρώτα στον/τον εαυτό σου..όσο το δυνατόν περισσότερες ενέργειες εκπέμπεις τοσο περισσότερο σου ανοίγονται οι δυνατότητες του εγκεφάλου σου..να ξεμπλοκάρεις τον οργανισμό σου και το μεταβολισμό σου με κίνηση κι έρωτα..να απολαμβάνεις τον έρωτα..τον περίπατο ή το κολύμπι..όλες οι ενέργειες εκπέμπονται..τόσο οι αρνητικές όσο και οι θετικές..ψυχισμός και χαρακτήρας..υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ των δύο..τα όρια σου είναι ο χαρακτήρας σου..και τα συναισθήματα σου ο ψυχισμός σου..τα ελαττώματα τα δημιουργεί η συνύπαρξη μεταξύ των ανθρώπων..συνήθως θέλει δύο για να είναι κάτι αντικειμενικό..για να ισχύει..η φαντασία στο συναίσθημα και στη σκέψη..αυτή είναι άλλωστε και η ευφυϊα της φύσης..η φαντασία..εκπέμπουμε τόσο εγκεφαλική ενέργεια (σκέψη) όσο και συναίσθημα (ψυχισμός)..κι εκεί έρχεται ας πούμε η ψυχωσική εμπείρια..επικοινωνία αν δεν προκύψει πανικός ή φόβος..να λαμβάνεις δηλαδή όλην την υπερευαισθησία του σύμπαντος και του νου..του συμπαντικού νου..στην περίπτωση της γης τη σελήνη..όπου υπάρχει ζωή υπάρχει νους..υγρασία και θαυμασμός..νερό με/και φαντασία..η ουσία της ύπαρξης...η επικοινωνία της αντίληψης του συναισθήματος και της σκέψης που εκπέμπουμε..όλοι είμαστε τόσο πομποί όσο και δέκτες..ακόμα και η ίδια η φύση..μερικές φορές ανησυχώ ότι τα τέσσερα στοιχεία εκπέμπουν το SOS των δέντρων στη φύση..είναι υπερευαίσθητη και τη βιάσαμε..μόνο αντίδραση περιμένω..ίσως τα πω σε ένα ποίημα..