Άραγε η αδιαφορία είναι κάτι έμφυτο ή κερδίζεται με τον καιρό!?..και λέω κερδίζεται γιατί πραγματικά έχω κουραστεί να παίζω την ηρωίδα μιας απεγνωσμένης τραγωδίας στη ζωή μου..απόγνωση και απελπισία για πράγματα που τελικά ελάχιστα επηρεάζουν τη ζωή μου..για τα σημαντικά δεν καίγομαι τόσο..με έφαγαν οι έρωτες χωρίς αντίκρυσμα..χωρίς κοινό στόχο..εδώ ο κόσμος καίγεται κι εξακολουθώ να ζω στον κόσμο μου..ευτυχώς έχω την αδερφή μου και με προσγειώνει..αλλά πραγματικά έχω τόσο μεγάλη ανάγκη να γίνω αδιάφορη..απλά να μη μου καίγεται καρφί και να σαρκάζω τα πάντα..κουράστηκα..πραγματικά κουράστηκα..και μετά έρχεται η πραγματικότητα και η κατάσταση που βιώνει η χώρα και νιώθω ότι με έχω χάσει κάπου..ο μικρόκοσμος δεν είναι πάντα τέλειος..οπότε σήμερα ευκαιρία που ξύπνησα νωρίς να χαρώ τον ήλιο..θα πάρω και μια εφημερίδα και θα προσπαθήσω να μη θυμώσω με τις μαλακίες που θα διαβάσω..αλλά εφόσον δε λειτουργεί το μικρό μου σύμπαν θα ανοίξω μια μικρή πόρτα στο υπερπέραν..χαχα..σήμερα θα προσπαθήσω να αλλάξω λίγο παραστάσεις..αναρωτιέμαι βέβαια πότε θα αλλάξω και το ξερό μου το κεφάλι..τέλος πάντων..καλημέρα:)