Κοινωνικά μέσα

Κόβω μαχαίρι. Κάπως έτσι τρυπώνει στην καρδιά η σφαίρα της ψυχής. Σφαίρες Νικελίου είναι η φθορά ή η διάβρωση και υποθέτω και ο Θάνατος. Τον γράφω με κεφαλαίο γιατί είναι ένας ωραίος αλήτης. Μπορεί να μας μεταφέρει ύπουλα αλλά αυτό δεν παύει να σημαίνει ότι τα πρωτόνια δεν κυριαρχούν στο Σύμπαν. Και η συνείδηση των χημικών στοιχείων στηρίζεται στα φωτόνια και στα βαριτόνια. Η πρώτη συνείδηση μιας κινητήριος δύναμης που πηγάζει από το Ροζ Λευκό. Κάτι είχα γράψει για αυτό. Το έχω εντυπώσει όμως! Μία Έννοια του Ροζ Λευκού είναι η αισιοδοξία. Το ζύγι πάντα ισορροπεί. Όταν χάσει την ισορροπία του και καταρρέει, μπαίνει το Γκρι τον διαστάσεων. Υποθέτω τμήματα στο Σύμπαν με συμπυκνωμένο Νικέλιο. Όχι μαζεμένο, χωρίς κενά. Ποιητικά μπορώ να πω την Έννοια Αλληλουχίες. Η διασωλήνωση μας πηγάζει από τα ένστικτα. Αυτές είναι οι μηχανές της βίας και αυτό είναι το αίμα. Δεν ξέρω για το Νικέλιο στο αίμα, ξέρω μόνο ότι ο Σίδηρος και το αίμα είναι κάτι σαν βιομηχανίες βίας. Το συναίσθημα είναι το ένστικτο της αναπαραγωγής και η αντίληψη το ένστικτο της επιβίωσης, άμεσα αλληλένδετα με αυτές τις μηχανές Όταν αυτά τα δύο συμπνέουν τότε το ζύγι ισορροπεί. Η διασωλήνωση μας βρίσκεται στη σφαίρα της ψυχής, την αύρα, και υποθέτω είναι κάτι ενεργειακά σαν τον ομφάλιο λώρο. Κάπως έτσι οι αποστάσεις που διανύει το φως με την ταχύτητα του δίνει την ισορροπία της κάθαρσης. Βλέπω μόνο το Κίτρινο Πράσινο. Το Πράσινο και η διαφάνεια του είναι όπως το Πράσινο του Χωρόχρονου. Ίσως εδώ μιλάμε ότι οι Αλληλουχίες ή καλύτερα η Έννοια της Αλληλουχίας είναι οι διαδοχικές Καταστροφές και Δημιουργίες που προκαλεί το φως μέσω της πληροφορίας, και του DNA, λόγω της απόστασης που διανύει. Η μνήμη της κάθε πληροφορίας, που γεννάει και σφαίρες, είναι μία μορφή φθοράς. Δεν μπορώ να καταλάβω ακριβώς αλλά είναι ένα είδος ηλεκτρικής εκκένωσης που φέρει το Μπλε του χαλκού και το Μαύρο ίσως και σαν μαύρη τρύπα. Εκείνο το Μπλε στο Μαύρο όπου το Σιελ Λευκό θα πει το πρώτο Σ'αγαπώ.

Το μυαλό θέλει ξεκούραση από τη γλώσσα. Η γλώσσα είναι μία ταλάντωση που φέρει εγκοπές. Κάπου στο κενό του Χωρόχρονου ήρθε η βλάστηση. Η διασωλήνωση μας είναι ομφάλιοι λώροι. Απορώ αν ζήσουμε τη δημιουργία της Γης σε μελλοντικό χρόνο! Η σταθερότητα στη συνείδηση εμπλέκεται στη Χλωρίδα. Η χλωρίδα φέρει την οργανική ουσία και την πανίδα. Η φύση είναι η μητέρα μας και κάπως έτσι ο Σίδηρος παίζει το ρόλο του νετρονίου. Τα ένστικτα, το συναίσθημα και η αντίληψη είναι μία διάχυση μίας διαφάνειας σαν πέπλο, που εκεί πιστεύω μπορεί να ταυτιστεί με τη διαφάνεια του κολαγόνου στην Ύπαρξη και τον ομφάλιο λώρο που μας συνδέει στην ενδοεπικοινωνία της γλώσσας της σιωπής Τα ένστικτα όμως είναι δύο! Κάπως έτσι σκέφτομαι και γράφω αυτό που ονομάζω Επιστημονικό Υπερρεαλισμό.

Για τη Χριστίνα Ουλάνη