Αριστοφάνης

Το κενό αέρος (κενό συναισθήματος στα μικρομόρια των ιστών στο ουδέτερο φορτίο) είναι οι αντίστοιχες σκουληκότρυπες στο Σύμπαν. Ο βράχος (που μπορεί να ορίζεται από τον Υδράργυρο)  είναι το ''στοπ'' των νετρονίων. Ουσιαστικά η Καταστροφή και η Δημιουργία στο καθρέφτισμα σύλληψης έμβιας ζωής, η αντανάκλαση δηλαδή της πρώτης αστραπής (με πρώτο μέταλλο στη Γη το χρυσό) του Οξειδοπυριτίου (ως πρώιμο ορυκτό) στο πρώτο πρίσμα-αλάτι-πάγο ή ανθρακικό, απόρροια της πρώτης δημιουργίας Κρυστάλλων. Οι Θάλασσες και ο πρωκτός ως έξοδοι από τους Νότιους Πόλους Πλανητών έχουν την αρχή της δημιουργίας τους στην Άβυσσο, η οποία ξεκινάει με το χρυσό. Τη θετική ψυχολογία των αστραπών αυτών για τη διατήρηση της ζωής στο δικό μας φάσμα χρωμάτων Εννοιών, μπορεί να την ξεκίνησε η Υποκρισία με μορφή βάρους έλξης για τη τομή με τη διαύγεια της Υποκριτικής. Η Υγρασία (γλύκα) είναι το ''Knock Knock'' στο αδιαφανές του σπέρματος και του NaCl. Δηλαδή η Πύλη της διαύγειας μέχρι την Υγεία, ώστε οι ιστοί των νετρονίων να διασπαστούν μεταφέροντας αρχικά την Ύλη. Αυτό προϋποθέτει όμως καύση. Ίσως μέσω του Οξυγόνου. Το αίμα δε διασπάται κι εκεί μπαίνει ο Αίσωπος και τα Παραμύθια. Το κόκκινο. Η πεταλούδα σαν έννοια στο Σύμπαν ορίζει τις κατευθύνσεις του βέλους του Χρόνου, ακόμα και ως αυτό του Έρωτα. Η αράχνη, αντίστοιχα, ορίζει τους ιστούς για την καταστροφή και δημιουργία, πάντα στη δημιουργία εκ του μηδενός. Η Φύση είναι πληροφορία....